In de fanclub-uitzending eind vorig jaar wilde Boudewijn de
Groot op een vraag van Astrid Engels geen oordeel uitspreken
over zanger Don Mercedes. 'Is een collega,' zei hij, 'dus laat
ik er niet over praten.' Dit deed voor de camera wel
sympathiek aan.
Inmiddels echter heeft deze Don Mercedes. tegenover VARA's
Herman Stok voor de microfoon gezegd dat hij Boudewijns 'De
soldaat' de slechtste plaat van 1965 vond.
En dit is voor Boudewijn de Groot aanleiding om hard te lachen
en te zeggen: 'Dat bewijst nou weer de kortzichtigheid van de
jongen. Hij heeft niet gezegd wat hij er slecht aan vond, he?
Het is de vertaling van Donovans Universal soldier, hij heeft
hem zelf ook opgenomen.'
'Mijn beste lied'
De tekst en de muziek zijn niet van mij, dus ik kan
betrekkelijk objectief zijn: hoewel ik er nog niet helemaal
tevreden over ben, vind ik het m'n beste lied. Ik probeer het
nog steeds uit, maar het is zeker niet m'n slechtste.'
Boudewijn de Groot stemt zijn gitaar in de kleedkamer van het
Haagse theater In de Steeg, terwijl opmerkelijk veel meisjes
de zaal binnengaan. Boudewijn is in 'in', vooral sinds zijn
plaatje 'Een meisje van zestien', Niettemin zingt hij in dit
theater, samen In een programma met Ronnie Potsdammer, een
geheel ander repertoire. Een repertoire van liedjes, die
gemakshalve onder de noemer 'protest-songs' worden geveegd.
In kleine kring
Het begon allemaal in 1962. Hij was zeventien, had gitaarles
en zong liedjes van Jaap Fischer om zich zelf te kunnen
begeleiden. In kleine kring, soms op school, in Haarlem.
Lennaert Neigh, die nu de teksten voor hem schrijft, maakte in
die dagen een paar filmpjes en Boudewijn verscheen via zo'n
filmpje op het witte scherm. Besnorde televisieman Ed
Lautenschlager zag wat in hem, bezorgde hem enkele
introducties en Boudewijn was 'ontdekt'.
Er volgden wat plaatjes, single en EP. De teksten waren steeds
van Neigh, de muziek, voor zover het geen vertalingen betrof
van Boudewijn zelve.
Geen protestsong
'Ik voel me wel aangetrokken tot het satirische Nederlandse
chanson, de teksten hebben wat te zeggen, ze ageren ergens
tegen.' Toch wil Boudewijn niet de zanger van de 'boodschap'
zijn. Als er een boodschap in zit, sta ik er wel achter, zegt
hij, maar liet hoeven helemaal niet altijd protestsongs te
zijn.
Hij heeft geen bezwaar tegen commerci‰le nummers, zegt hij,
als de tekst maar goed is. Zoals bij 'Een meisje van
zestien'.
Boudewijn de Groot is inmiddels 21 geworden, hij is getrouwd
en is alweer een jaar vader. Hij heeft Heemstede als
woonplaats verwisseld voor Amsterdam en probeert in de muziek
een aangenamer broodwinning te vinden dan in het Amsterdamse
warenhuis, waar hij werkte.
Geen vaste plannen
Vaste plannen over de toekomst heeft hij niet. Tot eind
januari staat hij met Potsdammer in Den Haag. Potsdammer voelt
er wel voor, het contact te laten voortduren en voorlopig
samen te blijven spelen. Boudewijn, die al een seizoen met hem
in het Amsterdamse Lido optrad, ziet nog wel. Over twee
maanden komt er een LP van hem uit. Met onder meer "Een
respectabele man - de vertaling van uiteraard 'Well respected
man'. En Boudewijn zal, al is hij geen principieel
protestzanger, achter de boodschap staan.
|
|
|
|