Iedereen kent hem van 'Meneer de president', 'Het land van Maas en Waal' en 'Testament'.
Hits die inmiddels ruim dertig jaar oud zijn en onvermijdelijk jeugdherinneringen oproepen.
Want wie kent nu niet de tekst van de liedjes uit zijn hoofd? Stuk voor stuk zijn ze gezongen
door BOUDEWIJN DE GROOT.
In de loop van de jaren bleef hij ingetogen liederen maken, vaak samen met zijn vaste
tekstschrijver Lennaert Nijgh. Vorig jaar nog speelde De Groot voor de tweede keer de
hoofdrol in de musical Tsjechov en begin volgend jaar komt er een nieuwe CD mét een
tournee.
Protestzanger heeft hij nooit willen zijn, ook al kreeg hij dat stempel in de
roerige jaren '60. Die flower power-tijd, vol verzet en experiment, bracht hem wel de
belangstelling voor spiritualiteit. Van religieuze regels en discipline moet hij weinig
hebben. Zijn spiritualiteit vloei meer voort uit melancholische gevoelens. Die overvallen
hem op een berg, in de natuur, of abdij.
Voor Kruispunt ging hij drie dagen het klooster in, bij de trappisten van de
Achelse Kluis. Een van oorsprong strenge orde, net over de grens bij Eindhoven.
Boudewijn de Groot neemt zijn 'opdracht' uitermate serieus en slaat geen van de zeven
kerkdiensten per dag over. Ondanks het strakke stramien, neemt hij uitgebreid de tijd om
de broeders kritisch te vragen naar hun vrijheden en verplichtingen. Hij vraagt zich af
waarom God in de westerse religies altijd stilte is. Om die stilte vervolgens 's avonds
te doorbreken met het zingen van door de broeders aangvraagde nummers. Een feest van
herkenning, want bijna alle broeders hebben voor ze intraden, wel een optreden van
Boudewijn de Groot bijgewoond.
(Zie ook de pagina: 'Telkens Weer'.)
|
|
|
|