Voor wie de hoop hebben opgegeven, volgt hier nog een goed
tijding. Er zijn nog tijd wel echte goede teenagers. Het type
van de vooroorlogse bakvis, de zorgeloze flapuit, de zonnige
spring-in-het-veld die zonder overmatig gebruik van hersens de
jongedamesbladen binnenhuppelt, is eenvoudig niet uit te
roeien. Daar helpt geen Hitweekje-lief aan.
De pasgehouden verkiezing van miss-teenager (er zijn nog
steeds mensen die zulke titels bedenken) leveren het
bewijs.
Winnares was - in het stuk van Koos Zwart heb ik het kunnen
lezen - de Utrechtse benzinemaatschappij-telefoniste Liesbeth
Smit.
Rolf Boost heeft in het Alg. Dagblad een paar uitspraken van
haar genoteerd, waaronder dze: 'Politiek doet me niks, geen
nut, ik heb er ook geen verstand van.' Desondanks gaat
Liesbeth verder: 'Protestsongs en provo's zijn overbodig. De
liedjes zijn wel leuk om te horen, maar het is niet nodig om
over Vietnam te zingen. Als ik Boudewijn de Groot over 'Meneer
de President' hoor, kan ik hem wel wurgen! Net alsof die
Johnson er iets kan doen. En die provo's die protesteren helpt
niks. Ik ben niet pacifistisch, ik ga liever met de bus naar
Amsterdam.
Johnson kan er net zo min iets aan doen als Liesbeth. Zij werd
gekozen uit kanditen die hadden ingeschreven op oproepen voor
deze mis-verkiezing in de Muziek Parade, die ook een hand had
in deze hi-ha-hullige happening. Aan de lezers herkent men de
krant.
|
|
|
|