Deze brief vond Boudewijn de Groot op (!) het meisje van 16. We vonden hem de moeite van het publiceren waard. Aldus:
Lieve Mams en Paps, Hier een briefje van jullie meiske. Nu ik
ongeveer een maand weg ben, dacht ik opeens dat jullie nog
steeds niets van me gehoord hebben. Het spijt me vreselijk,
daarom dit briefje. Ik heb een zalige tijd gehad. Jan had wel
geen geld maar jullie zult wel gemerkt hebben dat Pappa's
geldkistje er niet meer stond. Dat staat nu hier. Ik schrijf
deze brief erop. De kist is leeg, ik ook, want Jan is
weggegaan omdat hij ruimte nodig had, zei hij.
Oh Mams, hij is zo enig, Jan. Geweldig kreatief en handig en
zo. Hij vond laatst een oud fietswiel en dat heeft hij op een
doodshoofd (van zijn vader, zei hij, oh, hij is enig!) gezet,
(bevestigd, zei Jan altijd) en dat noemde hij 'Vader op weg
naar de Heer'. Dat vind ik zo geestig. Ik moest altijd zo
lachen om hem. Hij maakte ook zelf woorden. Hij noemde mij
'natel' en hij was een 'vogel'. Goed, hè?
En als hij iets goed vond zei hij altijd: 'Dat is 'prop',
joh,. Dat vind ik goed gevonden, geweldig origineel. Gewoon
HET einde (die uitdrukking heb ik ook onderweg geleerd).
Oh Mams, we hebben zoveel gelopen. Ik ben doodop. Jan heeft me
alles laten zien. Van stad tot stad zijn we getrokken en nu
ken ik geloof ik heel Holland. Wat een machtig land! Ik had
nog nooit een koe gezien. Jullie wel? Jan heeft ze me laten
zien, wel duizend geloof ik. En in het zuiden was een groot
gebouw en Jan zei dat ze daar lampen voor de Morele
Herbewapening (wat is dat?) Jan wist het ook niet namelijk)
maken. Nou, er zijn vast een heleboel mensen die lampen
nodig hebben want het was een heel groot gebouw.
Oh ja, Jan heeft me van alles laten zien. En ik ken nu ook
een heleboel mensen.
Eh... Jan de Leeuw en Trea en Willeke en Peter M. en Ria V.
en nog een heleboel meer. Goed hè?
Maar nu is Jan weg en ben ik alleen. Ik schrijf dit langs de
kant van de weg, rijksweg E10. Ze zeggen dat die naar het
einde loopt. Tenminste, dat zei Rob de N. (de Koning van de
weg - red.) daarnet. Hij kwam langs en zag er zo raar uit. Er
zaten geloof ik vleugeltjes op zijn rug. Gek hè. Maar
het stond wel schattig vond ik.
Als ik wat uitgerust ben ga ik achter hem aan. Zo'n enige
zwerver.
Oooooh Mams, alles wordt opeens zo licht en helder om me heen.
En ik hoor muziek, harpen en bazuinen en een strijkkwartet
lijkt het wel (echte beatmuziek, hoor). Oh, en een heleboel
lang-, zilverharige gedaanten met vleugeltjes (net als Rob de
N. Oh jé, en die lange, mooie man met die baard,
zilverwit! Dat is ..... dat moet ....... het
Kerstmannetje...?
Oh Mams, Paps, ik ga met ze mee. Nu. Daaag. Vaarwel. Veel liefs.
Je Meiske
P.S. Nog een Gelukkig Kerstfeest en een Voorspoedig Nieuwjaar.
|
|