NIEUWE "PROTEST"-SONG VAN BOUDEWIJN DE GROOT

"Welterusten, meneer de president"

auteur: van onze rtv-redactie
geplaatst in: Haagsche Courant, 18 november 1965

De beste Nederlandse versie van "The universal soldier", lijflied van Donovan, is die van Boudewijn de Groot, zeggen de kenners van de "protestsongs". En dat zijn er velen. Een moeilijke zaak: de Utrechter Don Mercedes heeft er ook een versie van, waarbij hij dan overal verkondigt dat dit nu precies het soort muziek is dat hij het liefst brengt. En dan is er nog Radio Veronica-man Gerard de Vries, oftewel Cowboy Gerard, met zijn eigen visie op "De eeuwige soldaat". Alle drie de voordrachten komen echter hierop neer: laat oorlog achterwege, elkaar bevechten heeft geen enkel nut.
Wat Boudewijn de Groot betreft: hij staat volledig achter de door hem gezongen tekst (van de hand van zijn vriend Lennaert Nijgh). Hij is ook werkelijk anti-militaristisch, anti-oorlog, anti-geweld. Hij heeft heel gauw medelijden met wat of wie dan ook, hij kan niemand pijn doen, hij kan niet doden zonder te weten wat de man tegenover hem gedaan heeft of zonder te weten waarom hij dit zelf moet doen.

Dat is dan ook de reden dat hij geen soldaat wil zijn. "Bovendien vind ik het heel onbelangrijk te twisten over iets dat relatief zo onbelangrijk is: er wordt namelijk alleen maar gevochten om een stuk land. Waarom in hemelsnaam?

Dat is dan ook de oorzaak dat Boudewijn de Groot, 21 jaar, bezig is vrijstelling te krijgen voor militaire dienst. "Ik ben bang fanatiek te worden. In principe ben ik tegen alle geweld, al ben ik, hoe vreemd het ook klinkt, van nature erg driftig."

ZELFBEDROG
Een stille, wat verlegen jongen is hij eigenlijk ook, die teruggetrokken in een hoekje van Amsterdams "Americain" het vraaggesprekje gelaten accepteert. Hij vindt het niet prettig om over zichzelf te praten. Feiten en data komen er vlot uit, andere vragen worden bedachtzaam gewikt en gewogen en met enige terughouding beantwoord. Hij zegt bijvoorbeeld zich zelf ondanks zijn jeugdige leeftijd goed te kennen. "Ik geloof niet aan zelfbedrog; of dat woord is grammaticaal drog; of het is een onmogelijkheid. Ik ken mezelf, door en door."


Zanger wil
vrijstelling
van dienst

Boudewijns carrière is gestart in 1964. Na zijn lyceumtijd in Haarlem kwam hij terecht op de filmacademie in Amsterdam, leerde later gitaarspelen, was een groot bewonderaar van Jaap Fischer en kwam daarom terecht in een speelfilmpje van Lennaert Nijgh. Hij zong er twee romantische liedjes in. NTS-man Ed Lautenslager zag bij kennissen deze film, was enthousiast over de stem van Boudewijn, bracht hem in contact met Phonogram en het resultaat was een proefcontract in 1964 met daarna twee plaatjes.

VERRASSEND
"Jaap Fischer heeft eigenlijk nooit een opvolger gekregen en misschien hadden onze plaatjes (tekst van Lennaert, muziek van Boudewijn) daarom zoveel succes. Het werden wel geen tophits, maar gezien het feit dat het echte Nederlandse chansons waren, was hun ontvangst toch verrassend.

Een jaar lang bleef Boudewijn de Groot op hetzelfde niveau hangen. Toen kwam de rage van Dylan, Donovan, Joan Baez, de Hootenanny, en daar gaat hij nu in mee. "In Nederland," zegt hij, "kun je ook liedjes schrijven zoals Dylan het doet. Je kunt er zelfs mee in de top-40 terechtkomen. Liedjes zoals "Meisje van 16" wil hij niet meer zingen. De begeleiding gaat hem te veel naar de beat en eigenlijk is het hele liedje één treurige smartlap. Zijn bedoeling is om steeds meer "protestsongs" te gaan zingen: dat genre is nog lang niet uitgeput, zeker niet bij het Nederlandse publiek.
Amerikaanse folksongs worden geschreven. Het authentieke Nederlandse chanson wordt hier eigenlijk nauwelijks beoefend en gewaardeerd. Alleen al uit pioniersoverwegingen interesseer ik mij voor dit genre. De Nederlandse taal blijkt ook bij 't romantische, maar zeker bij het protestgenre goed zingbaar en mooi: daarom moet er meer aan gedaan worden."
Er staat inmiddels alweer een nieuwe "protestsong" op stapel: na "De eeuwige soldaat" komt er een ander anti- oorlogslied, nu van eigen makelij. Het gaat heten "Welterusten, meneer de president" en die president heet Lyndon Johnson. Tekst en muziek zijn al klaar, het wachten is slechts op het teruglopend enthousiasme voor de nu nog springlevende "Eeuwige soldaat".


Omhoog
Terug