Vijf nonnen in Nonsens-musical

auteur: Suzanne Hoenderdaal
geplaatst in: De Gelderlander, 22 november 1987

'Nonsens', musical met Sylvia de Leur, Milly Scott, Nelly Frijda, Nelleke Burg, Josine van Dalsum. Geschreven, gecomponeerd en geregisseerd door Dan Goggin. Nederlandse bewerking: Boudewijn de Groot en Lennart Nijgh. Gezien: gisteravond schouwburg Nijmegen. Nog te zien: 17 december: De Junushoff, Wageningen; 9 februari: Schouwburg Lochem; 17 februari: Schouwburg Arnhem.

Het klooster is uitgestorven. Bijna alle zusters overleden aan de boulliabaisse van keukenzuster Liduina. Een handjevol nonnen was toevallig naar een bingo-avond in een naburig klooster en overlegtde de soep.
Op de overgebleven nonnen rust de taak hun zusters te begraven, maar ze komen geld tekort voor de laatste vier. Die zijn zolang ingevroren, terwijl de overlevenden een inzamelingsactie op touw zetten. Met zang en dans en tekst moeten zij het publiek dusdanig amuseren dat de begrafenissen stijlvol plaats kunnen vinden.
De show verloopt bepaald niet vlekkeloos. Op het toneel wordt gekissebist, moeder overste censureert, onderlinge verhoudingen en persoonlijke verhalen worden als vuile was te drogen gehangen en dit alles in een vrolijke atmosfeer.
In Amerika schijnt een 'nonnenrage' te heersen: een grap met briefkaarten met nonnen die leuke teksten zeggen. Bedenker van de kaarten was Dan Goggin, die in het verlengde van het succes de musical 'Nonsens' schreef. Een musical zonder pretenties, hij is alleen bedoeld om te amuseren.
Dat is wel gelukt, hoewel ik een groot gedeelte ervan erg flauw vond. De grap zit hem in eerste instantie waarschijnlijk in de tegenstelling: non - showgirl. Een balletdanseres in habijt op spitsen, bijvoorbeeld. Of zingende, swingende nonnen in streng zwart-wit. Op die grap bouw je geen hele voorstelling.

Vertaling
Boudewijn de Groot en Lennart Nijgh, die voor de vertaling zorgden, deden meer spitsheid in de tekst verwachten. Sommige woordspelingen waren heel leuk, maar het echte vuurwerk bleef uit.
Dubbelzinnigheden 'doen' het natuurlijk lekker uit monden van hen die kuisheid zwoeren (een kookboek dat leert hoe je hete capucijners klaar moet maken...) en ook de zuster die Zuster Amnesia heet en haar geheugen verloor, is maar even leuk.
De eindsong van Milly Scott gaat je door merg en been. De liedjes die Sylvia de Leur zong ook, maar dan op een andere manier: sopraan als zij is, zong ze opeens alt en wist geen raad met de overgangen van borst- naar kopstem.
Verder heeft 'Nonsens' inderdaad weinig meer om het lijf dan vijf frivole meiden die een show in elkaar flansen.


Omhoog
Terug