Boudewijn de Groot wordt weer kinds

auteur: Max Steenberghe
geplaatst in: Brabants Dagblad, 17 april 1980

Nog altijd roept de stem van Boudewijn de Groot herinneringen op aan het provo- en kaboutertijdperk van de late zestiger jaren. Lief zijn voor elkaar, kampvuren met gitaren aan stille stranden, protestmarsen, lange haren en bloemetjesoverhemden. Maar dat is jammer genoeg voorbij. Jammer vooral voor Boudewijn zelf, die dit allemaal weer opnieuw probeert op te roepen met de elpee "Van een afstand".
Hij lijkt zelf wat op een afstand van het leven, te staan. Was zijn vorige produkt, "Waar ik woon en wie ik ben" (ook alweer zes jaar oud) nog een poging om de door jaren opgedane levenswijsheid te verwoorden, deze keer geeft hij zich weer, over aan puberaal liefdesverdriet. De liedjes zijn hoofdzakelijk in mineur en vertellen droef over mislukte liefdes.
Niet dat daar wat op tegen is, integendeel. Relatieproblemen zijn de oorsprong geweest van veel goede songs. Maar de manier waarop De Groot ze behandelt, doet wat gedwongen aan. Je zou verwachten dat hij in die veertien jaar na het hoogtepunt van zijn carrière toch wel wat heeft geleerd. Maar we hebben het allemaal al eens een keer van hem gehoord, en dat geeft de teksten een wrange bijklank. Is hij nu zo naïef, of doet hij zo terwille van de commercie?
Maar toch laat kwaliteit zich niet verbergen, en zijn vroegere roem wordt weer enigszins herroepen door "Tip van de sluier", "Als het bericht slecht is", en "Carnaval". Maar ja, de achtergrondstem op het laatste nummer is weer van zoon Jimmy, wiens onwettige komst in '67 al werd aangekondigd op Elégie Prénatal. Dat laat toch weer een beetje oudbakken gevoel achter. Boudewijn mist op deze elpee duidelijk het vuur dat hem indertijd tot dé grote protestzanger maakte. Misschien kan hij dat vuur nog ergens oppikken als hij weer aan het fietsen gaat, in zijn eentje...


Omhoog
Terug