Top-50 van politieke songs

auteur: Paul Onkenhout
geplaatst in: Volkskrant (internet), maandag 27 oktober 2008

Waar iedereen het over eens zal zijn, is dat de twee beste/beroemdste protestsongs aller tijden zijn gezongen door Boudewijn de Groot (Nederland) en Bob Dylan (rest van de wereld): Welterusten, Meneer de president (1966) en The Times They Are A-Changin’ (1964).

De klassieker van De Groot en tekstschrijver Lennaert Nijgh staat alleen niet op de lijst van 50 ‘politieke songs’ die popzender 3FM samenstelde. ‘Dat is een Radio 2-plaat’, aldus muzieksamensteller Tijs van Liemt van 3FM.
Met het oog op de presidentsverkiezingen in Amerika kan op de site van 3FM vanaf vandaag worden gestemd op (vijf) protestsongs. Op 4 november zullen in het programma MetMichiel van Michiel Veenstra de vijf favoriete songs van de luisteraars ten gehore worden gebracht.

Geheel objectief blijkt de lijst niet te zijn samengesteld. Nederland is niet vertegenwoordigd. Behalve Welterusten, Meneer de president ontbreekt bijvoorbeeld ook een nummer van het Eindhovense Bots, de sociaal-geëngageerde, zeg maar gerust linkse band die tal van protestliederen op zijn repertoire heeft staan. Óók te veel Radio 2, misschien.
Bots maakte vanaf 1974 ‘liedjes waarin we lieten zien hoe de politiek het dagelijks leven beïnvloedt’, aldus Kees Buenen (gitaar, piano, zang). Volgens Buenen is de voornaamste eigenschap van een goed protestlied dat het tijdloos is.
Als eerste noemt hij van Bots We worden weer rechts. ‘Dat zou een goede kandidaat voor zo’n lijst zijn geweest.’ Ook Ali ouwe Turk is volgens hem een ouderwets protestlied: ‘Vervang Turk door Marokkaan en je bent helemaal up to date.’

Nu Buenen er even over nadenkt: De schat van de Paus zou op een lijst van protestsongs ook niet misstaan. ‘Dat is één grote scheldkanonnade tegen de katholieke kerk.’


Omhoog
Terug