1965 Een meisje van zestien
Oorspronkelijke titel: Une enfant
Tekst: Charles Aznavour
Nederlandse tekst: Lennaert Nijgh
Muziek: Charles Aznavour en R. Chauvigny
Boudewijn de Groot
Ze kenden elkaar van de middelbare school, Boudewijn de Groot en Lennaert Nijgh. Veel
feestjes. Boudewijn zong, en iemand tipte Phonogram; het geluk is vaak met de groten.
Lennaert, die zulke aardige stukjes in de schoolkrant schreef, mocht een tekst maken.
Boudewijn de Groot: 'Phonogram kwam vervolgens met Een meisje van zestien.
Ik hoorde het eerst in het Engels en riep: "Over mijn lijk!" Vervolgens bleek dat
Charles Aznavour het had geschreven en het ook had gezongen. En dat klonk een heel stuk
beter. We hebben het vertaald en het werd meteen een hit.'
1966 Het land van Maas en Waal
Tekst: Lennaert Nijgh
Muziek: Boudewijn de Groot
Boudewijn de Groot
Dit lied is in vrijwel elke tekstbundel te vinden, het betekende een hoogtepunt in de
samenwerking tussen Boudewijn de Groot en Lennaert Nijgh. 'Hitdossier' geeft het achttien
weken in de hitlijst met een nummer 1 als hoogste notering. En het was origineel
Nederlands.
Boudewijn de Groot: 'Op een gegeven moment werd het zo moeilijk... Het was net de
beatperiode. De belangrijkste stroming bestond uit Engelse bandjes. AlIes wat
Nederlandstalig was werd ogenblikkelijk bestempeld als smartlap. Geitenharensokkengedoe.
En al stonden we in de hitparade, het publiek nam geen genoegen met zo'n enkele zanger
met zijn gitaartje. Het verwachtte een hele band. En veel meer swing. Dus gingen ze
joelen. Echt uitjouwen. Geloof me, dat is niet leuk.'
1966 Noordzee
Tekst: Lennaert Nijgh
Muziek: Traditional
Boudewijn de Groot
Het behoort niet tot Boudewijns grootste nummers, met te vergelijken met bijvoorbeeld
Het land van Maas en Waal. De Noordzee was een traditional en bijzonder
populair onder zeelui. Lennaert Nijgh bewerkte de oorspronkelijke tekst, zodat Boudewijn
er wat mee kon doen, overigens met groot respect voor het origineel.
Toen het eenmaal een hit was kon men het vaak horen galmen over de Vinkeveense Plassen
wanneer de kruiser Celia Oetje van Herman Stok daar lag afgemeerd. Terwijl de zon
langzaam in de plas zonk, klonken de stemmen van het complete TvT-team in ontroerende
harmonie door de vallende schemering, terwijl de gastheer de glazen opnieuw vulde.
Zeelui waren het, maar wel zeelui van Vinkeveen.
1966 Testament
Tekst: Lennaert Nijgh
Muziek: Boudewijn de Groot
Boudewijn de Groot
Een beetje jong om na tweeëntwintig jaar in dit leven al je testament op te maken, maar
het gevolg was wel een prachtig lied van het befaamde duo Lennaert Nijgh en Boudewijn de
Groot. Achteraf kun je vaststellen dat hun samenwerking een geweldig stempel heeft
gedrukt op de Nederlandstalige muziek van die periode. Oorspronkelijk werk op hoog niveau
in een reeks die door niemand werd overtroffen of geëvenaard. Uiteindelijk leidde die
hoge productie tot een verwijdering. Hoe dan ook, het blijven goede jeugdherinneringen,
die je meeneemt zolang je leeft.
1966 De vrienden van vroeger
Tekst: Lennaert Nijgh
Muziek: Boudewijn de Groot
Boudewijn de Groot
Boudewijn de Groot: 'Op de middelbare school hadden we dat illustere vriendenclubje, het
merendeel heeft het ver geschopt: directeuren van de ABN, Amro, eentje bij EMI… Als het
maar even kon zaten we bij elkaar in Zandvoort. Bier drinken en naar Veronica luisteren.
Grote feesten en dan straalbezopen achter op de Solex van Lennaert, hevig slingerend.
Dan het tuinpad van een zeer chique villa oprijden om in de rododendrons te pissen.'
De stoerheid die hieruit spreekt is in de tekst van het lied fraai genuanceerd: 'Waar
zijn m'n vrienden heen, Die ik moeiteloos vertrouwde, Op wie ik dromen bouwde, 'k Ben nu
helaas alIeen...'
1966 Welterusten, meneer de president
Tekst: Lennaert Nijgh
Muziek: Boudewijn de Groot
Boudewijn de Groot
Die president was de Amerikaanse president Johnson, onder wiens regering de oorlog in
Vietnam escaleerde. De protesten werden steeds heviger, niet alleen in de Verenigde
Staten maar ook in Europa. 'Johnson moordenaar!' riepen ze in oktober in Amsterdam, maar
dat stond de politie niet toe. Er volgden charges, want het bevriende staatshoofd mocht
immers niet beledigd worden. Elders in de wereld vonden zelfverbrandingen plaats en
massademonstraties. Het zou nog heel lang duren voordat de realistische oorlogsbeelden op
de Amerikaanse televisie getoond werden en mede daardoor de geldende opinie naar vrede
liet omslaan.
Boudewijn de Groot en Lennaert Nijgh hebben met dit inmiddels klassieke protestlied hun
steentje aan die mentaliteitsverandering bijgedragen.
1967 Onder ons
Tekst: Lennaert Nijgh
Muziek: Boudewijn de Groot
Boudewijn de Groot
Dit is een wijze levensles van Boudewijn de Groot, die het eenvoudige landleven maar
verdacht vond.
Boudewijn de Groot: 'Ik heb overigens wel van mijn vader geleerd dat ik niet wilde zijn
zoals hij. Dus toen ik kinderen kreeg dacht ik: dat moet ik beter doen. Geen
generatiekloof, geen remmingen. Maar aan de andere kant kun je van iemand als ik, die
twee keer getrouwd is en twee keer zijn gezin heeft verlaten, ook weer niet zeggen dat
hij het beter heeft gedaan dan zijn vader. Mijn vader was dichtbij en toch ver weg en ik
vertrok. Vul maar in. Daar kun je elke subjectieve uitleg aan geven die je maar wilt.'
1967 Picknick
Tekst en muziek: Boudewijn de Groot
Boudewijn de Groot
Altijd samen aan de maaltijd, hoe pastoraal ook, hoe idealistisch ook, het was niet
alles.
Boudewijn de Groot: 'Dweilen in Dwingelo. Ik kocht een boerderij in Dwingelo, waar ik met
een stel stonede hippies probeerde repertoire te schrijven. Een ramp. In de eerste plaats
moest ik ze onderhouden, terwijl ik al haast geen geld meer had. En waren van 's ochtends
tien tot diep in de nacht aan het blowen. De lange winter, met loeiende oliekachels die
geld stonden te vreten. Van pure ellende stond ik af en toe op de deel eenzaam op mijn
elektrische gitaar te rammen. Een tranendal. Tot ik in de lente het licht zag en ze
allemaal de deur heb uitgezet.'
1968 Als de rook om je hoofd is verdwenen
Tekst en muziek: Boudewijn de Groot
Boudewijn de Groot
Het was de tijd dat Boudewijn de Groot en Lennaert Nijgh elkaar de loef afstaken in het
vinden van vreemde, mysterieuze en wonderlijke beelden. Dat zal wel te maken hebben gehad
met rookwolkjes die regelmatig langs hun creatieve hoofden dreven. Gedurfd was het wel en
wie het niet begreep hield zich stil om niet het slachtoffer van hoongelach te worden.
'Je kerft je naam in de nerf van een boom', 'De klok en de klepel verzetten de tijd',
'Z'n blindenstok tikt op de brug', enzovoorts. Het klinkt zeer goed maar het grenst toch
aan het onzinnige. Picknick, Meester Prikkebeen, Pastorale en ook dit lied hoorden bij
elkaar. Ze ontsproten aan dezelfde inspiratie, namelijk de schilderijen van Brueghel en
Bosch. En er ging niets verloren, want Boudewijn was (en is) altijd woord voor woord te
verstaan.
1968 Meester Prikkebeen
Tekst: Lennaert Nijgh
Muziek: Boudewijn de Groot
Boudewijn de Groot
Terwijl Boudewijn de Groot lyrisch in de weer was met zijn 'Tuin der Lusten' golfde de
popmuziek met de Engelse slag om hem heen. Pop was volwassen geworden, meldde een
muziekblad, ook al had Toon Hermans met Mien waar is m'n feestneus de top van de
hitparade te pakken.
De langspeelplaat rukte op. 'Popmuziek is een ingewikkelde en nauwelijks meer onder één
noemer te vangen levenshouding geworden', schreef een krant.< Muziek Parade voorspelde
dat Veronica 'waarschijnlijk nog heiliger dan de Karel Doorman' zou blijven uitzenden op
192 meter, tot genoegen van miljoenen.
1969/1970 Pastorale
Tekst: Lennaert Nijgh
Muziek: Boudewijn de Groot
Ramses Shaffy en Liesbeth List
Een klassiek nummer van Boudewijn de Groot en Lennaert Nijgh, maar vooral ook bekend in
de uitvoering door Ramses Shaffy en Liesbeth List. Het lied werd in dezelfde tijd
geschreven als Meester Prikkebeen en dat valt er goed aan te horen. Shaffy had al een
classic achter de rug, zijn eigen Sammy uit 1966, maar Liesbeth List was nog niet in de
single-hittijsten voorgekomen.
Televisieregisseur Bob Rooyens, bekend om zijn soms bizarre spel met beelden, maakte een
show met haar die de persprijs won op het tv-festival in Montreux. Haar vriendschap met
Ramses bleef een leven lang bestaan.
|
|
|
|