Met alle respect voor onze noorderburen, maar een Nederlander moet al van goeden huize
zijn om als centrale gast te figureren op het Feest van de Vlaamse Gemeenschap.
Boudewijn de Groot is zo'n Nederlander die de Vlaming graag aan de borst mag drukken.
Op 11 juli wordt de zestiger op de Grote Markt van Brussel tijdens het slotevenement van
De Gulden Ontsporing dan ook omringd door schoon 'Vlaams' volk als Jo Lemaire, Tom van
Laere, Laïs en vele anderen. TV1 zendt de hoogtepunten uit. Een inteview.
'IK BEN ZEER VEREERD
'Niet alleen voor jullie Vlamingen, maar ook voor mij is dit een grote verrassing', zegt
Boudewijn de Groot aan de andere kant van de lijn. 'Jari (Demeulemeester van de Ancienne
Belgique, nvdr) wilde iets doen ter gelegenheid van mijn zestigste verjaardag en het is
uitgedraaid op dit. Ik ben zeer vereerd.'
TRENDHOPPEN IN DE SIXTIES
Boudewijn heeft er ondertussen al een carrière van veertig jaar op zitten. Zijn lijst van
Nederlandstalige klassiekers is indrukwekkend: 'Verdronken vlinder', 'Een meisje van
zestien', 'Meester Prikkebeen'... en zo kunnen we nog wel een tijdje doorgaan. In het
begin van zijn carrière bracht De Groot vertalingen van Donovan en Bob Dylan. Daardoor
duurde het jaren voor hij verlost raakte van het etiket 'protestzanger'.
'Ach, de jaren '60', mijmert hij. 'Een interessante tijd waarin van alles gebeurde. Tot
vóór '65 was alles vrij rustig en overzichtelijk, maar daarna kwamen de provo's en de
opmars van The Beatles, en nog wat later de flowerpower. Je had toen meer dan de handen
vol als je in al die trends wou meegaan', lacht hij. 'Met sommige opvattingen van toen ben
ik het nog steeds roerend eens, met andere niet. Zo vind ik dat de vrije opvoeding van
toen vandaag niet bepaald vruchten afwerpt.'
MUZIKAAL BL0ED
De muzikale carrière van De Groot is er een van pieken en dalen. Tien jaar geleden maakte
hij een comeback, maar zo wil de zanger het zelf niet noemen. 'Ik had periodes waarin ik
veel aandacht kreeg, en er waren er ook waarin haast niemand nog in mij geïnteresseerd was.
Maar dat ligt meer aan mij dan aan het publiek. Soms was ik de hele industrie spuugzat, en
dan hield ik het ook voor bekeken. Een job zoeken was dan de enige oplossing. Toen ben ik
me meer op het acteren beginnen toeleggen. Om brood op de plank te hebben vertaalde ik
boeken. In die periodes wist ik vaak niet welke richting mijn leven uit moest, tot het
muzikale bloed weer begon te stromen. In mijn achterhoofd wist ik dat ik altijd weer terug
naar de muziek kon.'
VLAANDEREN BOVEN
De Groot heeft altijd iets gehad met Vlaanderen, maar wat precies? 'Ik kom er graag. Het
is er meer ontspannen dan bij ons, minder macho ook. Dit klinkt misschien alsof ik het zo
pluk uit het grote handboek 'Hoe ga ik om met Belgen', maar in Vlaanderen gaat alles er
gemoedelijker toe.' Toch vertaalt die wederzijdse liefde zich volgens Boudewijn niet in
verkoopcijfers. 'Gek, de Vlamingen houden van mijn werk, maar ze kopen mijn platen niet
meer zo massaal als vroeger. Het is een trend bij Nederlandse artiesten. Ik kan jullie
geen ongelijk geven, want de hedendaagse Vlaamse muzikanten hebben de behoefte aan
Nederlandse muziek verdrongen. Ik denk dan aan Kommilfoo, Laïs, dEUS, Zita Swoon en het
ter ziele gegane Noordkaap. Zo'n niveau tref je in Nederland nog maar zelden aan.
GEEN PENSIOEN
Moet een zestiger niet stilaan aan pensioen beginnen denken, proberen we voorzichtig. 'Nee
hoor, ik ga rustig door. Ooit wil ik door Vlaanderen toeren met alleen maar Vlaamse
artiesten in mijn begeleidingsband. Een beetje zoals nu het geval zal zijn op 11 juli.
Eric Melaerts en Jean Blaute moeten er zeker bij want dat zijn schitterende muzikanten.
Maar zover zijn we nog niet. Ik beleef de laatste tijd ontzettend veel plezier aan mijn
rol in 'Flikken' en hoop nog meer te acteren in dit soort producties. En in februari
begin ik weer met mijn jubileumtournee. Dat pensioen stellen we dus best nog maar even
uit...
|
|
|
|