Iedereen kent hem van ‘Mijnheer de president’, ‘Het land van Maas en Waal’ en
‘Testament’.
Hits die inmiddels ruim 30 jaar oud zijn en onvermijdelijk jeugdherinneringen
oproepen. Want wie kent nu niet de tekst van de liedjes uit zijn hoofd?
Stuk voor stuk zijn ze gezongen door Boudewijn de Groot.
In de loop van de jaren bleef hij ingetogen liederen maken, vaak samen met
tekstschrijver Lennaert Nijgh. Vorig jaar nog speelde De Groot opnieuw de
hoofdrol in de musical Tsjechov en begin volgend jaar komt er een nieuwe cd mét
tournee.
Protestzanger heeft hij nooit willen zijn, ook al kreeg hij dat stempel in de
roerige jaren 60. Die flower power tijd, vol verzet en experiment, bracht hem
wel de belangstelling voor spiritualiteit. Van religieuze regels en discipline
moet hij weinig hebben. Zijn spiritualiteit vloeit meer voort uit melancholische
gevoelens. Die overvallen hem op een berg, in de natuur, of abdij.
Voor Kruispunt ging hij drie dagen het klooster in, bij de Trappisten van de
Achelse Kluis. Een van oorsprong strenge orde, net over de grens bij Eindhoven.
Boudewijn de Groot neemt zijn ‘opdracht’ uitermate serieus en slaat geen van de
zeven kerkdiensten per dag over. Ondanks het strakke stramien, neemt hij
uitgebreid de tijd om de broeders kritisch te vragen naar hun vrijheden en
verplichtingen.
Hij vraagt zich af waarom God in de westerse religies altijd stilte is. Om die
stilte vervolgens ’s avonds te doorbreken met het zingen van door de broeders
aangevraagde nummers. Een feest van herkenning, want bijna alle broeders hebben
voor ze intraden, wel een optreden van Boudwijn de Groot bijgewoond.
Boudewijn de Groot bezocht de St. Benedictusabdij De Achelse Kluis,
De Kluis 1, Hamont (België).
Zie de artikelen op de pagina: Telkens weer, Boudewijn de Groot in het klooster.
|
|
|
|