Boudewijn de Groot

52 continuing popstories

auteur: Theo Stokkink
geplaatst in: POP handboek, De Gooise Uitgeverij Bussum (ISBN 90 269 8072 8), 1978, uitgezonden door kro-radio.

BOUDEWIJN DE GROOT

Boudewijn de Groot wordt op 20 mei 1944 geboren in een Japans gevangenkamp bij het toenmalige Batavia (Djakarta) in Indonesië.
Kort na het einde van de oorlog keert de familie de Groot terug naar het land van herkomst om zich in Heemstede te vestigen. Boudewijn doorloopt het Coornhertlyceum in Haarlem. Daar ontmoet hij Lennaert Nijgh, zoon van een reklameman en achterkleinzoon van een boekuitgever. Onder invloed van Franse chansonniers, die op dat moment ook in Nederland zeer geliefd zijn, en de Nederlandse studentenliedjeszanger Jaap Fisher gaan de twee samen Nederlandstalige liedjes schrijven.
Eenmaal van school, vervolgt Boudewijn zijn studie aan de filmakademie in Amsterdam. Wel blijft hij kontakt met Lennaert Nijgh onderhouden en dus liedjes maken.
Zichzelf op de gitaar begeleidend, treedt hij ook op.
Dat maakt zo'n indruk op t.v.-kommentator Ed Lautenschlager, die zich op een bepaald moment onder zijn gehoor bevindt, dat Ed Boudewijn adviseert in de muziek verder te gaan en kontakt te zoeken met een platenmaatschappij. Het is dan 8 februari 1964.

De eerste liedjes, die Boudewijn en Lennaert hadden gemaakt, waren erg studentikoos. De titel van de debuutsingel 'Elégie Prénatale' was ontleend aan een Haarlemse winkel voor positiekleding en de aktuele waarde van het nummer op de andere kant 'Strand', blijven de middelbare scholieren jaren later nog inzien.
Het talent, de voordrachtkunst en de stijl van Boudewijn de Groot krijgen steeds meer bekendheid en in oktober 1965 heeft hij zijn eerste echte hit. Het is een bewerking van het Charles Aznavour-nummer 'Une Enfant De Seize Ans'.
Boudewijn heeft dan inmiddels zijn filmakademie-diploma op zak, maar het is niet eenvoudig een baan te vinden.
In afwachting van de dingen die komen gaan werkt Boudewijn meer dan een jaar in het magazijn van de Bijenkorf in Amsterdam.
Het sukses van 'Een Meisje Van Zestien' brengt hem ertoe zich professionneel met muziek te gaan bezighouden.

Inmiddels is de voorliefde van de jeugd van het Franse chanson en het studentenlied overgeslagen naar de folk- en beatmuziek. Via optredens in o.a. de Waag-taveerne van Cobie Schreijer in Haarlem had Boudewijn ook grote belangstelling gekregen voor folkmuziek. Over verdraagzaamheid en vrijheidsberoving in Amerika werd in die tijd gezongen door Bob Dylan.
Boudewijn sluit daar op aan met 'Welterusten Meneer De President' Vanaf dat moment wordt Boudewijn in de muziekpers als 'protestzanger' gebrandmerkt.

Na het verschijnen van de eerste LP van Boudewijn de Groot 'Apocalyps', toont een Amsterdamse boekuitgever grote belangstelling voor tekstschrijver Lennaert Nijgh. Het gevolg is dat naast de tweede LP van Boudewijn, 'Voor De Overlevenden', een boekje verschijnt met dezelfde titel, waarin alle teksten zijn opgenomen.
Dit tweede album zal trouwens een 'klassieker' worden in de geschiedenis van het Nederlandstalige lied.
De vriendschap tussen Nijgh en De Groot lijkt onverbrekelijk. Nadat zij vroeger als hobby samen kleine films hebben gemaakt en op school hun eerste liedjes komponeerden, wordt nu ook professioneel nauw samengewerkt.
'Picknick', de derde LP komt uit in 1967 en in datzelfde jaar heeft Boudewijn zijn grootste hit met 'Het Land Van Maas En Waal'.
In de 'flower-power'-periode, waaraan behalve de oorspronkelijke Westcoast-groepen uit` San Francisco ook Engelse topgroepen als The Beatles en The Stones hun steentje bijdragen, zijn ook Nederlandse groepen als The Tee Set en zangers als Armand en Boudewijn de Groot van de partij.
Boudewijn maakte 'Picknick' overigens vooral op aandringen van de redaktie van het toenmalige progressieve blad 'Hitweek' en zegt achteraf, dat van al zijn LP's dit de minst persoonlijke is.

Na 'Picknick' lijkt een verzadigingspunt te zijn bereikt in de samenwerking tussen Boudewijn en Lennaert.
Een kortstondige kombinatie met zangeres Elly Nieman levert Boudewijn het hitsukses 'Prikkebeen' op in 1968, maar voor de groots opgezette konsept-LP waarop hij zich daarna stort, hebben noch de kritici noch Boudewijn's publiek veel begrip.
'Nacht En Ontij' zoals het lugubere werkstuk, waarin een heksensabbath centraal staat, heet, werd van tekst voorzien door Louis Duzee.
De bombastische arrangementen en het werken met technische effekten dwingen sommigen nog wel enige bewondering af.
Het zal Boudewijn's minst verkochte LP blijven.

Na deze desillusie werpt Boudewijn zich korte tijd op Engelstalig repertoire en probeert een groep van de grond te krijgen. Wanneer ook dit geen vruchten afwerpt, besluit hij in 1970 zijn artiestenkarrière te verruilen voor een baan als producer.
Zijn platenmaatschappij onderstreept die stap met een afscheids-verzamelalbum.
Dan blijkt dat Boudewijn de Groot een geliefder artikel is dan ooit tevoren. Zijn besluit staat echter vast.
Hij produceert o.a. Rob de Nijs, maar blijkt uiteindelijk ook zelf het platen maken toch niet te kunnen laten.
In 1973 komt hij met 'Als De Rook Om Je Hoofd Is Verdwenen' bescheiden terug in de belangstelling. De samenwerking met Lennaert Nijgh wordt voor het eerst weer opgevat bij de LP, die daarna volgt, 'Hoe Sterk Is De Eenzame Fietser'. Het album opent heel toepasselijk met 'Terug Van Weggeweest'. De zeven van de elf songs die Lennaert en Boudewijn samen voor deze LP schreven blijken echter wel voorlopig weer hun laatste gezamenlijke produkten te zijn geweest.

Voor de teksten van de plaat die een jaar later uitkomt, maakt hij gebruik van de diensten van een andere goede oude vriend, René Daalder. Met hem had hij nog samen de Filmakademie bezocht. In nauwe samenwerking blikken ze terug op de achterliggende jaren onder de titel 'Waar Ik Woon En Wie Ik Ben'.

In 1976 besluit Boudewijn de Groot zich net als René Daalder in Amerika te vestigen. Of hij aan de Amerikaanse Westkust zijn muzikale geluk wil beproeven, dan wel zijn opleiding als cineast voort wil zetten of uitbouwen, is op dat moment niet erg duidelijk.
Zeker is wel dat weinig nieuws van hem wordt vernomen sinds zijn vertrek. Net zo zeker als het feit dat dankzij hem het Nederlandse lied in de popmuziek een volwaardige plaats heeft gekregen. Na twee jaar vruchteloos pogen in de V.S., vestigt Boudewijn de Groot zich in een land waar hij nog steeds op handen wordt gedragen: België.

Discografie Apocalyps (1966) / Voor De Overlevenden (1966) / Picknick (1967) / Nacht En Ontij (1968) / Hoe Sterk Is De Eenzame Fietser (1973) / Waar Ik Woon En Wie Ik Ben (1975)


Omhoog
Terug