TV Nieuws

Grotesk cliché van zanger

auteur: nn
geplaatst in: onbekend, spetember 1966

DE televisie stond dit weekeinde nog meer dan anders in het teken van de sport. Het begon zaterdag al met Portret van een sportman,
waar dit keer keeper Eddy Pieters Graafland model voor stond, lag, sprong en dook. En de avond eindigde, na het laatste NTS-journaal,
ook weer met sport, dat wil zeggen met de volledige uitzending van het gevecht tussen wereldkampioen zwaargewicht
Cassius (Muhammad Ali) Clay en diens Duitse uitdager Mildenberger.


Er zijn mensen die zo'n uitwisseling van doffe dreunen, harde stoten en flitsende slagen in de lucht geen sport meer noemen, er zijn ook mensen die het meér dan een sport vinden, en wel een "noble art". Persoonlijk ben ik er dol op en dat is misschien een lelijk trekje in me, maar als recensent kan ik toch met een gerust geweten constateren dat een wedstrijd als die tussen Clay en Mildenberger een mooi stuk televisie oplevert.
Er werd met de wedstrijd van zaterdagavond zelfs een stukje tv-geschiedenis gemaakt, want het was de eerste kleurenuitzending over de oceaan (via Early Bird). Waarom ze juist deze typisce zwart-wit aangelegenheid daarvoor hebben uitgekozen, is mij overigens een raadsel; misschien hoopten ze op veel mooi rood bloed, maar Clay bleef wéér ongeschonden (purper op donkerbruin zie je trouwens niet zo goed) en de Duitser kreeg alleen wat schaafwonden onder het linkeroog.
Andere fijnproevers konden, behalve van dit boeiende gevecht. ook nog genieten van het commentaar van dat komische duo, de heren Koen Verhoef en Theo Huizenaar. De laatste deelde, als expert, ongeveer honderd keer mee dat de Duitser een rechts-voorstaande bokser was en verklaarde onder meer dat er "een begeesterd spel" werd gespeeld èn dat de methode van Clay hieruit bestond, dat hij zich helemaal niet druk maakte. En inderdaad; Clay heeft dat schijnbaar moeiteloze van de ware artiest.
Het meest groteske cliché van deze avond kwam overigens niet van een sportcommentator, maar van zanger Boudewijn de Groot, die de politieke situatie van het moment als volgt karakteriseerde: "oude zakken zwaaien de scepter".
Het is overigens een goede zanger met vaak voortreffelijke teksten. Ook de brokstukken interview waren goed gemonteerd (men zag er Boudewijn de Groot onder meer in bezig met zijn vuurspuwende oorlogsspeelgoed), en hei optreden van de Haagse beatgroep Q65 was een mooie aanvulling.
De zanger van deze groep boeit mij altijd enorm: hij heeft een gezicht dat men eerder zou associëren met dat van een gezonde slager, maar dan omlijst door het lange donkere haar van de Mona Lisa; voeg er een knevel aan toe en men heeft zo'n ruige fat uit een schuttersstuk van Frans Hals.
De rest van de VPRO-avond was ook zeer de moeite waard, met een aflevering van The untouchables en Jazz uit de States.
Ook op zondag natuurlijk weer volop sport. 's Middags bijna anderhalf uur roeien uit Bled, 's avonds Sport in beeld met voornamelijk voetbal op het eerste net en na half tien op Nederland 2 een langdurige reportage van het wereldkampioenschap volleybal in Praag, met een zeer spannende wedstrijd Japan-Tsjechoslowakije.
Er waren dit keer geen notoire incidenten, maar bij al dat natrappen en heftig protesteren tegen beslissingen van de scheidsrechter moest ik onwillekeurig toch terugdenken aan de bokswedstrijd van zaterdagavond, waarbij zoals gebruikelijk, geen sprake was van onreglementaire handelingen. Men zou het wellicht zó kunnen stellen: bij het boksen is de agressie uitgangspunt en de orde daarom regel; bij balspelen gaat het officieel om de sportiviteit, om het eerbiedigen van de regels en het verwijden van alles wat op vulgaire agressiviteit zou lijken vandaar al die vuile trucjes en die theatrale verontwaardiging.
Er was, men zou het bijna vergeten, nog wel wat anders op de televisie dan sport, tijdens dit weekeinde. Het hoogtepunt voor deze recensent was Zanzibar, een verslag van een zeereis met een, zo te zien, eeuwenoude Arabische boot van Bahrein naar Zanzibar.


Omhoog
Terug