Recensie

Boudewijn de Groot gaat verder met humor en melancholie

auteur: Marc Couwenbergh
geplaatst in: www.marccouwenbergh.nl, dinsdag 20 maart 2007

Sinds januari toert Boudewijn de Groot weer met een nieuw concert langs de theaters, getiteld ‘Lage Landen’; en zo heet ook de diezelfde maand uitgekomen cd. Beiden bevatten geen grote verrassingen, of het moet zijn dat er ditmaal ook wat country- en westerninvloeden in de zijn geslopen. Maar elk nummer is van gedegen kwaliteit, zowel in tekst als muziek, en duidelijk herkenbaar als een typisch Boudewijn de Groot nummer. De liedjes, goed verstaanbaar gezongen, prikkelen steeds weer om te luisteren en maken nieuwsgierig naar hoe het verder gaat. De melodieën zijn vlot met veelal een vleugje melancholie. Maar in Lage Landen is ook de humor sterk vertegenwoordigd. In het nummer Achter de Hemelpoort waarvan zowel tekst als muziek van De Groot zijn, geeft die met ironie zijn visie op de huidige perikelen rond religie. Maar in Lage Landen keert ook zijn overleden vriend en vertrouwde tekstschrijver Lennaert Nijgh terug. Sonnet IV is een vroeg Lennaert Nijgh gedicht uit de periode dat de twee nog op de middelbare school waren. De Groot vond het in de nalatenschap van Nijgh en besloot het op muziek te zetten. Het handelt, zoals zijn meeste liedteksten, over de onbereikbare liefde. Het concert biedt nog meer Nijgh, want voor het programma na de pauze put De Groot uit zijn rijke verleden. En dat tot groot plezier van de zaal en niet onterecht, want al die oude nummers vervelen nog lang niet. Temeer omdat de band die De Groot meebrengt voor een fantastische begeleiding zorgt. Daarin figureren meer grootheden uit de Nederlandse muziek als Ernst Jansz en Jan Hendriks van Doe Maar, Jan de Hont die ooit nog met Neerlands Hoop speelde. Minder bekend maar met een belangrijke bijdrage is violiste Monique Lansdorp. Meerdere malen gaat ze met Jansz boeiende duetten aan. Met Lage Landen bewijst Boudewijn de Groot dat hij nog lang niet uitgezongen is.


Omhoog
Terug