(Boudewijn de Groot over vrouw en kinderen, verlegenheid, zijn nieuwe plaat, vroeger en nu)
Niet dat hij de laatste jaren niets heeft gedaan (zijn vorige LP heette "Waar ik woon en wie ik ben") - Boudewijn de Groot staat niet meer zo midden in de belangstelling als in de tijd van "De eeuwige soldaat", "Welterusten, meneer de president", "Testament", "Land van Maas en Waal".
Nu is er een nieuwe plaat van Boudewijn, waaraan, net als vroeger, Lennaert Nijgh meewerkte.
Boudewijn de Groot: zijn naam heeft nog altijd een magische klank, ook voor Marianne de Groot, die hem opzocht en met hem sprak.
Lichte ogen - ik weet niet welke kleur; wisselend - zwart lang haar met wat grijs erdoor, een vrij mager gezicht. En ik vind hem móói. Boudewijn de Groot (35) is uiterlijk met eens zo gek veel veranderd sinds de jaren van "Testament" en "Beneden alle peil'. Er is nog meer hetzelfde gebleven… Op het grote podium van het Casino in Oostende zingt hij - met nonchalant gemak z'n publiek hanterend - opnieuw die nummers van vroeger. Waanzinnig succes bij de (voornamelijk) piepjonge mensen in de zaal. Applaus, gejuich, een uitgelaten polonaise tijdens toegift "Land van Mass en Waal".
Dezelfde Boudewijn de Groot zei in 1969: "Ik heb geen zin meer in die muziek; in die Nederlandstalige liedjes. Ik wil andere dingen gaan doen."
"Ja, maar die dingen, zingen in 't Engels bijvoorbeeld, kwamen niet over.
Dat idee ontstond ook niet echt bij mij van binnenuit. Het was meer een soort afreageren op wat ik daarvoor deed dan iets nieuws dat naar boven kwam."
Nu, in 1980, is er een nieuwe elpee van Boudewijn de Groot: Geen Carnaval; met alleen maar nummers in het Nederlands, met -zoals vanouds - een aantal teksten van Lennaert Nijgh. Hij heeft net een succesvolle tournee achter de rug door Nederland en België.
Boudewijn is terug. Alsof bij nooit is weggeweest.
In 1969 was Boudewijn de Groot getrouwd met Anneke. Twee kinderen : Marcel en Caya. Alles zoals het hoorde. Toen hij in het Provo/ Hitweek milieu terechtkwam werd dat doorbroken. Kreeg hij andere ideeën.
Boudewijn: ogen soms op mij gericht, dan weer afdwalend: "Eigenlijk kan je niet eens zeggen: doorbroken. Want voor die tijd had ik helemaal niet zozeer ideeën over wat dan ook. Ik liet me meer meeslepen door bepaalde situaties, zonder dat ik me afvroeg wat ik nou eigenlijk het liefste deed. Op een gegeven moment ben ik toen alles op een rijtje gaan zetten. Me af gaan vragen: waar ben ik mee bezig? Wat wil ik nou? Wat is er verkeerd aan de toestand waar ik nu in zit? En hoe moet het dan wél? Ik heb daarvan de consequenties genomen. Ik heb een streep gezet onder dat huwelijk, zoals ik op dat moment een streep zette onder alles waar ik mee bezig was. Zelfs mijn kinderen waren geen enkele overweging. Ik wilde zo ontzettend graag weg van alles, dat de kinderen een beetje op hetzelfde plan gezet werden als de rest van de dingen waar ik afstand van wilde nemen.
"Je weet niet wat daarná moet komen."
"Het was te rigoureus. In het Nederlands zingen wilde ik niet meer.
En ik heb zelfs een tijd gedacht dat ik maar helemaal die muziek uit moest gaan. Die streep daaronder was echt heel dik en stevig en doelbewust, maar niet zozeer verantwoord en overdacht. Daar ben ik ook op teruggekomen. Andere beslissingen heb ik gehandhaafd, zoals het kappen van dat huwelijk."
Toch kwam je vooral daarna in een warrige, vage periode terecht...
"Dat was niet zo verwonderlijk. Je zet ergens een streep onder en je weet wat er daarna moet komen. Je weet alleen wat je niet wilt. En nieuwe dingen... Ik had geen duidelijke standpunten of ideeën. Ik liet het allemaal maar over me komen. Vaag. Volslagen chaotisch. Ik heb een tijdje rondgezworven in België. Ik deed niks. Trad niet op. Van het laatste geld dat ik had, heb ik een boerderij in Drente gekocht om te kijken of ik daar met een aantal jongens iets nieuws kon beginnen. Het was een bijzonder strenge winter die erg lang duurde. We zaten daar van God en iedereen verlaten en brachten de tijd voornamelijk door met roken en het praten over vaagheden als Het Hogere. We leefden er voornamelijk op mijn kosten dus het geld vloog erdoorheen. Ik ben nu eenmaal toch materialistisch ingesteld, dus toen ik dat allemaal zag verdwijnen zonder dat er iets goeds voor in de plaats kwam, raakte ik daar totaal overstuur van. Het was ook stom.
Ik had mezelf niet de gelegenheid gegeven om tot rust te komen. Had onmiddellijk die mensen bij elkaar gezocht om iets nieuws te beginnen zonder dat ik zelf wist wát voor nieuws. Ik kon ze niets bieden. Het was allemaal veel te vaag.
"Ik werd meegesleept van de ene emotie naar de andere"
En zij konden mij, behalve de nodige hasj en meditatie, ook niets bieden. Ze maakten wél duchtig gebruik van de materiële mogelijkheden die ik ze gaf, een aardig dak boven hun hoofd, eten op tafel... Nou, dat begon me behoorlijk op te breken en op een gegeven moment hebben we gezegd: ,Laten we er maar mee ophouden'. Toen is iedereen weggegaan."
"En daar zat ik dan, zeer gefrusstreerd in mijn eentje op die boerderij. Toen kwam ik ook een beetje tot rust. Alma - die kende ik al een tijd - heb ik min of meer opgescheept met die frustraties van me. Om iets van houvast en zekerheid te vinden ben ik naar haar toegegaan, omdat zij op dat moment ongeveer de enige was van wie ik het idee had dat ik daar iets van rust zou kunnen vinden. Zij heeft uiteraard nog een tijdje moeten leven met dat onzekere en niet te vertrouwen gedrag dat ik op dat moment aan de dag legde en daar is ze heel rustig onder gebleven. En dat vónd ik...! Daar heb ik erg veel aan gehad. Ze is bij mij op de boerderij gekomen. Vrij snel daarna zijn we naar Amsterdam teruggegaan en getrouwd. Het was 1970. Ik had niks meer. Geen geld. Ik werd producer bij Phonogram, want ik wilde nog steeds niet zelf muziek maken. Niet optreden. Geen platen maken. Maar eenmaal in die platenwereld, begon toch weer dat gevoel te komen: ik wil zelf graag iets doen. Toen heb ik mij door diverse mensen laten overtuigen dat dat dan in het Nederlands moest. En dat werd de elpee ,Hoe sterk is de eenzame fietser' (1973) die - zeer verrassend - aansloeg."
Het zijn vaak andere mensen geweest die je meegesleept hebben, die je overtuigd hebben…
"Ja, ik heb me vrij sterk laten beïnvloeden door wat andere mensen zeiden en vonden. Ik had inderdaad een bijzonder zwak karakter in die tijd."
Meestal hou je je hele leven last van je karakter...
"Nou nee hoor."
Jij niet?
"Met je karakter heb je natuurlijk altijd te maken. Het punt was meer: Ik had er een totaal gebrek aan. Ik werd meegesleept van de ene emotie naar de andere. Ik deed wat ik wel leuk vond en waarvan ik dacht dat anderen het ook wel leuk vonden, zonder daar duidelijke ideeën over te hebben.
Iets dergelijks is ook gebeurd bij de elpee Picknick. Daar heb ik een bloedhekel aan. Omdat het een plaat is die helemaal met voorbedachte rade gemaakt is. Die bedacht was om een bepaald deel van het publiek - Hitweek - in te palmen. Een totaal oneerlijke plaat. Al heb ik het ontzettend leuk gevonden om hem indertijd te maken. Maar ik liet me toen heel duidelijk leiden door bepaalde - niet uitgesproken - wensen uit dat deel van het publiek.
"Daarom was ik ontzettend verlegen en schuw"
Waarom? Nou, dat waren de mensen met wie ik privé vaak optrok. En ze vonden mij misschien wel een aardige jongen, maar niemand vond mijn muziek mooi. Dat zat me ontzettend dwars. Daarom staan er dingen op Picknick die niet kloppen met mijzelf."
Ironisch. Soort glimlach, trekt een mondhoek omhoog: "Terwijl ik nú juist uit die kringen hoor: ,Ach ja, dat was toch mooi. Die plaat Voor de Overlevenden. Dat was wel een van je beste platen!' Nou dan klopt er iets niet."
Gebaar van: wat maakt het uit.
"Later is dat wel verbeterd. Dat karakter. Ik ben zekerder geworden."
Je laat je niet meer meeslepen?
"Nou, ik ben nog steeds slecht in het nemen van beslissingen, maar ik doe het wel. Ik dwing mezelf om beslissingen te nemen. Van het onzekere, verlegene van vroeger is niet meer veel te merken Rustig, vriendelijk, aardig zelfbewust, spottend. Af en toe lachen en volmaakt onverwacht persoonlijke vragen aan mij stellen. Ik word verlegen van hém…
Hoe is dat zelfvertrouwen zo gegroeid?
Dat is heel geleidelijk gegaan. Zoiets gebeurt niet van de ene op de andere dag. Wat geholpen heeft is het succes van ,De Eenzame Fietser'. Dat sterkt je toch in die beslissing om weer Nederlands te gaan zingen. Ik heb lange gesprekken gevoerd met mensen in wie ik vertrouwen had. Ook daardoor heb ik bepaalde zekerheden opgebouwd. Dan is er de situatie met Alma; en dat heeft me op een bepaalde manier gesteund in het opbouwen en in stand houden van relaties met meisjes en vrouwen..."
Legt uit: "Vroeger had ik een ontzettende schuwheid ten opzichte van meisjes. En dat kwam omdat ik elk contact baseerde op de vraag of ze wel of niet verliefd op me waren Ik had een heel simpel beeld van de relatie man-vrouw. Dat was in mijn ogen altijd een liefdesrelatie. Als ik dan aan een meisje merkte dat ze niet verliefd op me was, dan beschouwde ik dat als een volslagen afwijzing van mij. Daarom was ik ontzettend verlegen en schuw. Ik bouwde een soort verdediging op. Was dan òf heel onaardig tegen meisjes òf totaal verlegen. Andere keren gedroeg ik me weer totaal verschillend: als een pauw, als een haan, want ik moest zorgen dat ze verliefd op me werden. Dan was er pas een relatie. Negenennegentig van de honderd vrouwen werden natuurlijk niet verliefd op me, dus dat was een vreselijk frustrerende toestand.
Door Alma heb ik gemerkt wat een liefdesrelatie echt is en dat dat niet per se met alle vrouwen hoeft; dat er een andere relatie kan zijn. Ik ben me daar mee gaan bezighouden, we hebben er ook veel over gepraat. En dan ontdek je op zeker moment dat zo'n relatie een gewone menselijke relatie kan zijn, gebaseerd op karakter, op opvattingen en eigenzinnigheden van een ander mens. Het maakt natuurlijk verschil dat die andere mens een vrouw is;
