Boudewijn de Groot mijmert tijdens sabbatjaar

Ik had meer succes bij de meisjes

auteur: kbz, Foto: Gary Breyssem
geplaatst in: Het Nieuwsblad (internet), donderdag 20 juni 2008

Hij is inmiddels een wonderkind van vierenzestig, maar speels is hij nog. In zijn tuin heeft Boudewijn de Groot een hut gebouwd, en straks springt hij tijdens zijn sabbatjaar tóch nog eens op het podium van Dranouter. 'Dat festival zou wel eens goed kunnen zijn voor een ouwe zestiger als ik.'

Strikt genomen zit u nog tot oktober in uw sabbatjaar. Wat bezielt u dan om in een uithoek van België op een podium te kruipen?

'Wel, ten eerste had ik dat optreden in Dranouter al vastgelegd vóór ik die rustpauze inlaste, en ten tweede hebben enkele collega's - Laïs, Raymond, Stef Bos - me verteld dat de sfeer er voor zowel bezoeker als artiest heel gemoedelijk is. Nou, dacht ik dan, daar is mijn kans om er met een kleinere bezetting een en ander uit te proberen. Ja, dat festival zou wel eens goed kunnen zijn voor een ouwe zestiger als ik.' (lacht)

Dit jaar is het exact 40 jaar geleden dat 'Meester Prikkebeen' de hitparades binnenkwam. Bent u iemand die vasthoudt aan data of jubilea?

'Lennaert (Nijgh, zijn overleden tekstschrijver, red.) had dat veel meer in zich. Die vond dat leuk. Zelf heb ik mijn 64ste verjaardag in mei bijvoorbeeld heel simpel gevierd: met Anja en de kinderen wat eten, en daarbij een glaasje wijn drinken. Soms houden we ook een feestje met wat vrienden, maar daar ben ik dan meestal beducht om zelf te moeten zingen. Ik ben daar te beschroomd voor. Ik heb ook een hekel aan mensen die cd's van zichzelf opzetten. Maar het neemt niet weg dat ik uiteindelijk tóch soms een stukje muziek maak. En dan is het meestal wel leuk.' (gniffelt)

'Welterusten mijnheer de president' is intussen al 42 jaar oud. Schrikt u er soms zelf van hoe actueel een liedje nog kan zijn?

'Op zich is dat lied niet over Bush en Irak geschreven natuurlijk, maar qua tekst is het nummer inderdaad niet gebonden aan de actualiteit van toen, zijnde de oorlog in Vietnam. Ik denk dat alle oorlogen in wezen over hetzelfde gaan. Dus nee, de actualiteit van dat nummer verbaast me niet zo.'

Als u dan toch de Dylan van de lage landen bent: Bob sprak zich alvast uit voor Obama als volgende president van de VS...

'O, maar daar kan ik me helemaal in vinden. Obama lijkt me vernieuwend en zacht, misschien zelfs te zacht voor de leeuwenkuil die Amerika is. Ik hoop dat hij volhoudt. Hillary Clinton moest ik overigens al van bij het begin niet. Het is flauw om iemand daarop af te rekenen, maar ik hou niet van haar ogen. En evenmin van wat ze zegt, natuurlijk.'

Het boek '50 jaar Nederpop' omschrijft u zo: hij treedt op met de akoestische gitaar en heeft succes bij de meisjes. Kijkt u ook zo op uw beginjaren terug?

'Eigenlijk wel, ja. Ik weet in elk geval nog dat ik in onze jonge jaren meer succes had dan Lennaert bij de meisjes, en dat hij daardoor wel wat gefrustreerd was. Bij hem ging het wat moeilijker.' (lacht)

Volgt u de hedendaagse pop nog op de voet?

'Niet op de voet. Maar als ik bijvoorbeeld Zeg me dat het niet zo is van Frank Boeijen hoor, word ik wel jaloers en voel ik de neiging om in mijn tuinhuisje te gaan schrijven. Vooral muziek ja, voor een filmscript of een boek is het nog iets te vroeg.'


Omhoog
Terug