Boudewijn de Groot houdt het hier wel voor gezien. De troebadoer van het land van Maas en
Waal heeft ons land voorlopig voor een jaar. maar wellicht voorgoed de rug toegekeerd, om
zijn geluk in Amerika te gaan beproeven. Een riskante onderneming, want de protestzanger
van weleer heeft daar geen poot om op te staan, geen huis om in te wonen en geen kontrakt
om op terug te vallen.
De meester van het vaderlandse lied in nog wel in TopPop te zien om zijn laatste single "De
Kinderballade" te presenteren. Een plaat die zonder zijn medeweten door de platenmij
Phonogram op de markt is gebracht.
Twaalf jaar geleden maakte de toen nog volslagen onbekende student van de Nederlandse
filmakademie, Boudewijn de Groot, zijn debuursingle "Strand". Een eigen kompositie, van
tekst voorzien door boezemvriend Lennart Nijgh. Het nummer sloeg in als een bom en
Boudewijn was plotsklaps een bejubeld zanger. In 1966 verscheen zijn eerste (moet zijn
tweede, red) elpee, "Voor de overlevenden". Een plaat vol strijdbare liederen. Boudewijn
werd de Nederlandse Bob Dylan genoemd en kreeg het stempel van protestzanger opgedrukt.
Protestzanger
Boudewijn: 'Met dat stempel ben ik nooit gelukkig geweest. Lennart en ik zijn het wel niet
altijd even eens geweest met de heersende maatschappelijk orde, maar we zijn nooit de brengers
van een boodschap geweest. Ik was toen to op zekere hoogte protestzanger. In mijn liedjes kon
je wel verzet bespeuren, het waren vaak scherpe, kritiese teksten. Maar lang niet bij ieder
nummer. Dat protest is in de loop der jaren wel verdwenen. Het doet me nu zo opgefokt en
kunstmatig aan. Het si allemaal erg zwart-wit. Ik zing nu liever over betrekkelijkheid van de
dingen, over heimwee naar vroeger, de versluierde radeloosheid. de jongeren van nu zullen mij
wel een 'rechtse, ouwe lul' vinden.'
Krisis
De jaren '66-'69 zijn Boudewijn's gloriejaren geweest. Zijn elpees: 'Voor De Overlevenden' en
'Vijf Jaar Hits' worden met platina bekroond.
Toch raakte Boudewijn in de periode '68-'69 in een krisis. Hij verbrak de samenwerking met
Lennart Nijgh omdat deze té persoonlijke teksten
ging schrijven, die niet meer bij zijn muzikale ideeën paste. Hij besloot tevens
om niet meer op te treden.
"Ik zag hoe ik in een bepaalde hoek belande. Hoe ik terechtkwam bij een modiueze sien, waar
ik eigenlijk helemaal niet bij wilde horen. Daar knapte ik op af. Ik wilde mezelf blijven,
ik was bang dat ik mijn persoonlijkheid zou verliezen. Ik had het gevoel dat ik mijn liedjes
niet zong voor die mensen voor wie ze bedoeld waren. Die mensen die ik aardig vond en van
wie ik dacht dat ze me begrepen. Ik vond optreden een nare bijkomstigheid van platen maken."
Eksperimenten
Boudewijn ging eksperimenteren met Engelse teksten en met de popgroep Tower (naast Boudewijn
bestaade uit Eelco Gelling, Kees Kranenburg en Hans Hollestelle). Maar dat werd ook niet
bepaald een daverend sukses. Hij ging zwerven en woonde een tijdje in België. Dit alles
tot grote woede van de platenbonzen die niet begrepen dat hij zijn met goud betaalde sukses
als troebadoer van Maas en Waal zó kon vergooien. Weer teug in Nederland verdween
Boudewijn naar een boerderij in Drente. Daar moest hij veel teleurstellingen inkasseren.
Zijn poging om een Engelstalige elpee te produceren, mislukte. Hij had privé-problemen
(hijscheidde in die tijd van zijn vrouw Anneke), zat helemaaal zonder werk, verdiende dus
geen cent en kreeg bovendien moeilijkheden met de belastingen.
Terug van weggeweest
In 1970 werd Boudewijn producer van o.a. Rob de Nijs en de Blue Diamonds. Het zingen en het
bekend zijn ging hem tegenstaan en hij vond veel meer bevrediging in het produceren. Van de
elpee: "Vijf Jaar Hits" waren inmiddels 130.00 eksemplaren verkocht. Alles ging Boudewijn
weer voor de wind. In 1972 maakte hij zelfs weer een elpee met Lennart Nijgh getiteld
'Hoe Sterk Is De Eenzame Fietser'.
Boudewijn: 'Ik merk dat ik de muziek die ik fijn vond automaties Nederlandse teksten ging
zingen. Zo ontstond weer kontakt met Lennart. 'Hoe sterk Is De Enzame Fietser' is een plaat
sie aan de ene kant muziek bevatte, waarmee ik met 'Voor De Overlevenden' en 'Picknick' bezig
was en aan de andere kant muziek waarmee ik verder wilde gaan.'
Boudewijn ging zich steeds meer toeleggen op het schrijven van tekseten en in 1975 verscheen
zijn autobiografiese elpee: 'Waar Ik Woon En Wie Ik Ben', een plaat die gedeeltelijk in Los
Angeles opgenomen werd. Gedreven door het avontuur verdween Boudewijn nu vorige maand weer
naar Amerika.
"Ik ga er echt op de bonnefooi heen. Ik heb daar wat vrienden wonen die mij hopelijk verder
kunnen helpen en voor de rest zie ik wel hoe het gaat lopen...."
|
|