Eeuwige Jeugd wegens groot succes verlengd! En dus stond Boudewijn de Groot
een klein jaar later opnieuw in Gent voor een uitverkocht huis. Net als vorige shows
bracht deze reprise een mix van werk uit de vroegere jaren en van de Groots laatste plaat,
Eiland In De Verte. Waarbij Boudewijn weer even stilstond bij het verlies en het
gemis aan z’n kompaan van vele jaren, Lennaert Nijgh.
In de volgelopen Capitole popelden oudere - en hier en daar ook wat jonge -jongeren als
dankbaar publiek om Boudewijns songs, af en toe zwijmelend van bewondering. Nochtans
bleef de interactie vrij statisch tijdens de set: op geen enkel moment stond er ook maar
één iemand recht. Pas met afsluiter Avond (een nummer voor elke relatie, dixit
Boudewijn, of die nu begon of stukliep) veerde zowat de ganse zaal op voor een staande
ovatie.
De Groot en zijn 7-koppige band (met o.a. Monique Lansdorp op viool,
Jan de Hont op gitaar en 2 ex-Doe Maar jongens, Ernst Jansz, schitterend aan
de piano en Jan Hendriks op gitaar) fietsen geroutineerd door hun set, soms zelfs
ietwat té. Daardoor ontbrak een niet nader te bepalen élan aan dit optreden, wat
bijvoorbeeld opviel bij nummers als Telkens Weer of Eiland In De Verte.
Boudewijns unieke stijl en stem tilden de show wel hoog maar hoe je ’t ook draaide of
keerde, je keek naar een set die effectief 'reprise' werd gedoopt.
Toch viel de man - zoals reeds gemeld - een staande ovatie tebeurt, met als gevolg een
Boudewijn de Groot die maar liefst 6 bisnummers voor deze Capitole over had. Met als
allerlaatste een trio klassiekers - Beneden Alle Peil, Verdronken Vlinder en
Testament - die de Groot solo op akoestische gitaar ontroerend melancholisch bracht.
|
|