Boudewijn de Groot:
'Ik wil geen perfectie bereiken'
auteur: Arnold van Huet
geplaatst in: Fret, december 2006
Eind januari verschijnt het nieuwe studioalbum van Boudewijn de Groot: Lage landen.
Geen groots orkestraal geluid dit keer, maar intiem en ingetogen.
Terug naar de essentie. Een interview over perfectie, teleurstelling, ambitie, Robert Long
en God. "Dit album een redelijk makkelijke bevalling geweest.
Ik ben nooit bang geweest of er iets zou komen."
Net voor het interview, in een restaurant vlakbij Haarlem, ligt er een krant op tafel met
de necrologie van Robert Long. "Ja, die heeft ook afscheid van ons genomen", stelt
Boudewijn de Groot droogjes vast. "Ik las in de krant dat hij slecht lag. Zes weken voor
zijn dood heb ik hem nog een e-mail gestuurd. Het ging over een tekst
die hij zou schrijven voor dit album. Ik schreef wat opmerkingen betreffende zijn tekst
omdat er wat veranderd moest worden, maar op die mail heb ik nooit meer
antwoord gehad. Misschien dat hij zich toen al niet lekker voelde."
"Hoe hij herinnerd zal worden? De fans zullen hem blijven koesteren en een breed publiek
zal hem blijven herinneren vanwege het nummer Vanmorgen Vloog Ze Nog.
Maar zoals dat gaat bij veel artiesten worden die zoveel jaar later bijna niet meer
gedraaid. Kijk naar Wim Sonneveld. Hoe ik herinnerd wil worden?
Daar ben ik geen moment mee bezig. Je merkt hoe snel tijden veranderen. Als ik eenmaal dood
ben, zal ik het niet meer meemaken, maar ik zou het wel leuk vinden als
er over 50 jaar nog platen van Boudewijn de Groot worden gedraaid."
Stroomversnelling
De voormalige protestzanger is de laatste 25 jaar erg zuinig geweest met het uitbrengen van
studioplaten. Na Maalstroom (1984) verscheen Een nieuwe herfst in 1996 en
Eiland In de Verte in 2004. Opmerkelijk dus dat zijn volgende plaat Lage landen
zo snel het levenslicht ziet. "Waarschijnlijk zit ik in een bepaalde stroomversnelling. Dat
heeft te maken met de muzikanten met wie ik veel speel. Maar omdat Lennaert Nijgh (voorheen
de vaste tekstdichter van De Groot, red.) dood is, heb ik zelf relatief veel teksten
geschreven. En dat gaf mij ook een stimulans. Teksten schrijven is nooit mijn ambitie
geweest, maar als het lukt dan geeft dat een bevredigend gevoel. De muziek komt gewoon, dat
is onherroepelijk. Misschien zijn er periodes dat het wat minder gaat, maar toch is dit
album een redelijk makkelijke bevalling geweest. Ik ben nooit bang geweest of er iets zou
komen. Ik heb hooguit de angst of het net zo goed is als de andere dingen die ik geschreven
heb."
Een van de nummers waarvoor hij zelf muziek en tekst schreef, is Achter de
hemelpoort. Is Boudewijn de Groot religieus? "Ach, om de zoveel tijd laait de eeuwenoude discussie weer
op of God
bestaat of niet. Is er leven na de dood? Ik zat daar over na te denken en dacht: 'Het zal
wel.' Het zou mooi zijn als je bij de hemelpoort aanklopt en Petrus zegt: 'God, daar heb ik
nog nooit van gehoord.' Wat zou er dan gebeuren? Wat is er dan aan de hand? Maar het is
geen nummer over mijn eigen leven, het is een fantasie."
"Of ik goed naar mezelf kan terugluisteren? Het gaat nu beter dan vroeger, maar als ik net
een plaat heb gemaakt moet ik even wat afstand nemen. Soms duurt dat wel jaren. Ik kon
twintig jaar later pas luisteren naar platen als Voor de overlevenden (1967) en
Picknick (1968). Waarom? Tja, dan blijft er toch iets knagen van: ik had het beter
zo of zo kunnen doen. Als het te vers is, dan krijg ik spijt hoe ik het anders had kunnen
invullen. Er bekruipt me dan ook iets van wanhoop en teleurstelling, en dan gaat het in de
weg zitten. Nu kijk ik er wat objectiever tegenaan. Het is nu eenmaal zo, zoals het
geworden is. Maar het is een wrange paradox waar ook ik mee te maken heb: je streeft naar
perfectie, maar tegelijkertijd moet je er voor zorgen dat je die nooit bereikt. Want als je
die bereikt, is het einde aangebroken. Na de perfectie is er niets meer."
Essentie
Lage landen heeft een paar up-tempo stukken, maar veel nummers zijn gegoten in een
ballade-achtige, ingetogen vorm. "Tja, ik had er voor kunnen kiezen om er wat meer up-tempo
liedjes op te zetten. Deze plaat is intiem en ingetogen, maar niet somber. Je moet er wel
even voor zitten. Het is geen achtergrondmuziek. En dat vind ik ook niet zo'n punt.
Een nieuwe herfst heeft grote, orkestrale arrangementen en dat geeft de plaat meer
dynamiek. Nu is het meer intiem. Het is klein gehouden. Waarom? De afgelopen tien jaar heb
ik veel rondgetrokken met de band en in een kleine bezetting gespeeld. Daar wilde ik wat
meer mee doen dan alleen maar op het toneel. Na twee platen gemaakt te hebben met een
orkest, wilde ik nu weer terug naar de essentie. De band weet de dynamiek van grote
arrangementen te vertalen naar een kleine, intieme sfeer. Nee, ik heb de nummers niet in
een bepaalde gemoedstoestand geschreven. Het zou kunnen dat een artiest in een bepaalde
stemming zit en daar vervolgens een nummer uit voortvloeit, maar ik hecht daar weinig
waarde aan. In sombere tijden heb ik ook wel eens vrolijke liedjes geschreven. Het is wat
in me opkomt. Wat me op dat moment als luisteraar interesseert, is waar ik op dat moment
inspiratie uit haal. Zoals de laatste cd van Janis Ian of de laatste twee albums van Bob
Dylan, die ik ook interessant vind."