Boudewijn de Groot:

'Ik ben nooit zo'n 'sociaal gezelligheidsdier' geweest'

auteur: Matthuschka Nijrolder
geplaatst in: Frank Boeijen Informatie, oktober 2003

Een grote naam. Nummers als Welterusten meneer de president, Testament, Jimmy en zijn nummer één hit uit 1967: Het land van maas en waal zijn bij iedereen bekend.>BR> In 2004 zit Boudewijn de Groot maar liefst 40 jaar in het vak en hoopt hij 60 te worden. Dit jubileum viert hij met de Eeuwige Jeugd Tour waarmee hij begin 2004 een groot aantal Nederlandse en Vlaamse theaters aan zal doen. Daarnaast is hij druk met een nieuwe cd: Klok onder water (inmiddels genoemd: Het Eiland In De Verte.red).
Tussendoor maakt deze grondlegger van de Nederlandse muziek tijd vrij om met Frank in het Sportpaleis in Antwerpen te staan en om even met FBI te praten.


Op 10 en 11 oktober 2003 stond u met Frank in het Sportpaleis in Antwerpen. Hoe is deze samenwerking ontstaan?
Frank is tijdens die concerten de 'hoofdact', zal ik maar zeggen. Hij mag daarom de gasten uitnodigen en hij heeft mij uitgenodigd.

En waarom heeft hij voor u gekozen, denkt u?
Misschien is hij verliefd op mij! Nee, ik denk dat het met waardering en erkenning te maken heeft.

Weet u al welke nummers u tijdens die optredens gaat spelen?
Samen met Frank zing ik het nummer Als het bericht slecht is, dood je de boodschapper. Dat nummer komt van de lp Van een afstand uit 1980.
En van de lp Een nieuwe herfst uit 1996 speel ik de nummers Avond en Vrolijke violen. En dan ga ik waarschijnlijk n¢g iets doen.

Speelt u geen nummers van Frank?
Nee. Gelukkig stelde Frank voor dat ik nummers van mezelf zou zingen, want ik ben heel slecht in het leren van teksten.
Daarnaast ben ik nu ook nog bezig met het opnemen van een nieuwe cd, dus het was wel heel veel geworden als ik ook nog nieuwe nummers had moeten leren...

Kunt u wat meer vertellen over die nieuwe cd?
De titel wordt Klok onder water. Er komen een aantal teksten op te staan van Lennaert Nijgh waar ik muziek bij geschreven heb.
Het nummer Klok onder water is het laatste nummer dat Lennaert heeft geschreven, voor hij vorig jaar stierf.
Het was de bedoeling dat de cd eerder zou verschijnen en dat Lennaert ook meer nieuwe teksten zou schrijven, maar dat is er dus niet meer van gekomen.
We gebruiken nu ook teksten uit zijn legaat. Oude teksten die nooit gebruikt waren waar ik nu muziek bij geschreven heb.
Verder komen er teksten op te staan van Freek de Jonge, Jan Rot, en van mezelf.
Ernst Jansz produceert de cd en er wordt afwisselend gewerkt met een kleine bezetting en met een groot orkest, zoals ik dat wel vaker doe.

U zit komend jaar 40 jaar in het vak. Is er veel veranderd in die jaren?
Wat mezelf betreft? Ik ben begonnen in m'n eentje, al reizend met het openbaar vervoer.
Dat was een eenzame tijd en veel afzien. Dat doe ik nu natuurlijk niet meer.

En muzikaal?
Ik ben begonnen in mijn eentje met een gitaar. Nu werk ik samen met andere muzikanten.
Bovendien laat ik nu ook veel meer mijn gitaar staan, terwijl ik me vroeger echt vasthield aan die gitaar.
Daarnaast gebruik ik nu hele andere akkoorden dan in het begin, omdat ik veel meer akkoorden hoe leren kennen.
Ik kan nog wel een simpel liedje met drie akkoorden schrijven, maar ik vind het leuker om het wat ingewikkelder te maken.
Sommige liedjes hebben ook variatie nodig. Dat kleurt de melodie.
Het is nu een bewuste keuze geworden bepaalde akkoorden te spelen, omdat ik me meer ontwikkeld heb.
Ik schrijf tegenwoordig ook bijna alle nummers achter de piano terwijl ik dat vroeger altijd met behulp van de gitaar deed.

En is het muzikantenwereldje ook veranderd?
De platenmaatschappij, dat was vroeger 1 gezellige familie. Daar kwam ik heel vaak.
Nu is het heel zakelijk geworden. Mijn collega-muzikanten zag ik vroeger regelmatig bij tv-optredens. Alles werd ook in dezelfde studio opgenomen!
Tegenwoordig is dat veel meer verspreid. Ook zag ik vroeger veel andere muzikanten bij alle jeugdclubs en feesttenten waar ik speelde.
Nu ik met mijn eigen programma in het theater sta, zie ik weinig andere mensen. Het is veel separater geworden.
Ik denk dat de mensen die nu nog veel in feesttenten optreden wel veel andere muzikanten zien, maar dat is een heel ander circuit dan waarin ik me begeef.

Mist u dat niet?
Nee, eigenlijk niet. Met zo'n Radio 2 Gala vind ik het wel leuk om iedereen te zien, maar ik ben nooit zo'n 'sociaal gezelligheidsdier' geweest.

In 1967 scoorde u een nummer ‚‚n hit met Het land van Maas en Waal. Zou dat nu nog mogelijk zijn?
In theorie is het nog mogelijk. Maar het oudere publiek, mijn publiek, is niet het single-kopende publiek. Dat is toch meer de jongere generatie.
Dus het zou mij hogelijk verbazen als ik nog eens op nummer 1 kwam te staan!
Mijn cd hoeft ook niet meer in de hitparade te staan, al is het natuurlijk wel leuker duizend cd's te verkopen dan dat het er maar tien zijn.
Ik doe nog wel wat promotie rondom de nieuwe cd, maar dat is meer om het publiek te laten weten dat de cd er is.

Tot slot: wat vindt u van de muziek van Frank?
Ik ben niet zo vreselijk op de hoogte van Franks muziek. Ik vind wel dat hij de laatste jaren veel beter is gaan zingen.
Ook heeft hij de nummers veel beter uitgewerkt. De teksten spreken mij niet altijd zo aan, maar de muziek vind ik wel sfeervol.
En hij is de nummers beter gaan brengen. Het is niet meer zo star en statisch als voorheen en dat vind ik heel positief.

Wat spreekt u niet zo aan in de teksten van Frank?
Ik vind de teksten wat vaag. Niet dat ik altijd precies hoef te weten waar het over gaat maar in zijn teksten zitten soms net te weinig dingen.
Ik kan niet altijd aanvoelen wat er gebeurt.


Omhoog
Terug