Boudewijn de Groot

'Het Eiland In De Verte'

auteur: Tom Peeters
geplaatst in: Tijd website, 20 februari 2004

'Afscheid duurt niet even, het duurt je hele leven, totdat de dag van gisteren voorgoed voorbij zal zijn.' Dat zingt Boudewijn de Groot in 'Ballade Van De Onsterfelijkheid', een nummer dat zijn vaste tekstdichter Lennaert Nijgh voor hem schreef voor hij in 2002 overleed. Er wordt niet gewichtig gedaan over de dood. Integendeel, het swingt de pannen van het dak.

De zeven andere teksten van Nijgh op 'Het Eiland In De Verte', zijn lyrischer, om niet te zeggen weemoedig. Te beginnen met 'Berlijn', dat muzikaal de meest grillige structuur van de plaat heeft. De metafoor van de zee en het water dobbert vaak mee in de Nijgh-nummers, op het ritme van Nijghs Urker kotter. Maar verrassend genoeg ook in de twee mooie, overdrachtelijke teksten van Freek de Jonge: 'Eeuwige Jeugd' is pure sehnsucht, 'De Vondeling Van Ameland' een pakkende parabel met hemelse muziek.

De Groot schreef ook twee teksten: 'De Blauwe Uren' en 'Op Weg Naar Mijn Lief'. Het eerste is een schijnbaar vertwijfelend ingezongen dankbetuiging aan Nijgh, het tweede is tegelijkertijd een queeste naar romantische liefde en een bede voor barmhartigheid. De up-temponummers 'Hoe Zal Ik Het De Stad Vertellen' en de bonustrack 'De Zwembadpas' zijn misschien minder goed gecast tussen de veelal melancholische nummers, maar dat is dan ook het enige dat je kan aanmerken op 'Het Eiland In De Verte'.


Omhoog
Terug