Boudewijn De Groot en gasten. Gezien in te Brussel op de Grote Markt op 11 juli.
BRUSSEL - Begeleid door twee fanfares zong Boudewijn De Groot "Het land van Maas en
Waal", als afsluiter van een groot muziekfeest zondag op de Brusselse Grote Markt.
En toen kort daarna het publiek huiswaarts toog, klonk niet "De Vlaamse leeuw", maar het
eigentijdse en ironische "Vlaanderen boven". De Gulden Ontsporing maakte met andere
woorden zijn naam waar.
VOLGENS de organisatoren waren er zondag twaalfduizend mensen op de Grote Markt, maar een
ambtenaar in het Stadhuis sprak rond half negen over vijfduizend. De voorste helft, tegen
het podium aan, stond in ieder geval volgepakt, en daarachter konden de mensen rustig
meewiegen met de romantische liederen van de Haarlemse zanger Boudewijn De Groot.
Die paste er we! voor om ook maar enige toespeling te maken op de context. Het meest
gedurfde Wapenfeit van de zestigjarige De Groot was dat hij de zangeres Yasmine tijdens
"Avond" twee innige kussen gaf. Het populairste wapenfeit was dat hij helemaal op het einde
"Testament" en "Verdronken vlinder" bracht, songs die door de halve markt teder werden
meegefluisterd.
De regisseur van de avond dient een pluim om zijn dramatisch inzicht. Hij had een aantal
gasten besteld om het boegbeeld - De Groot te escorteren. Maar in plaats van die gasten
als opwarmers in te zetten, liet hij de pas zestig geworden De Groot aftrappen. Slim
gezien: de Haarlemnaar (red.: Heemstedenaar natuurlijk) kan veel, maar geen Grote Markt plat
spelen. Daarvoor is hij te verfijnd, leunt hij te veel aan bij het chanson, gaat het bij
hem te veel om de heldere tekst en om ballads.
Dus stond De Groot al vroeg op het podium. Raymond Van het Groenewoud, de enige die hem in
Vlaanderen benadert qua tekstkwaliteiten zeggingskracht, had de meester ingeleid met
"Vrijgezel" en "Beneden alle peil" ("uit de tijd dat vrouwen nog terechtgewezen werden").
Het was interessant om te horen hoe anders Raymond de teksten zong. De rauwe, bluesy
Raymond tegenover de elegante, maar ook monotonere Boudewijn.
Daarna zong De Groot wat oude liedjes ("De reiziger", "Tip van de sluier"), maar vooral
wat nieuwe uit zijn jongste plaat Het eiland in de verte, die een hommage is aan
zijn overleden tekstschrijver Lennaert Nijgh. Met Laïs bracht hij "Kinderballade" prachtig
tot leven, ook al omdat de arrangeur Michel Bisceglia zich zoals gebruikelijk ingespannen
had om voor de blazers en strijkers lichte, romantische arrangementen te schrijven.
Na een uurtje De Groot mochten de gasten hun ding doen, en meteen kwam er meer vaart in de
avond. Ronny Mosuse liet de markt meeveren op "Jimmy", maar het was vooral Guy Swinnen die
in druk maakte met een gedreven versie van "Welterusten, meneer de president". Alleen de
naam van de naam van de geadresseerde luidt nu anders, maar de boodschap uit de sixties
viel even goed bij het publiek als destijds.
Passeerden ook nog: Mich Walschaerts ("Waterdrager"), Kathleen Vandenhoudt ("De engel is
gekomen"), Jo Lemaire ("Meisje van zestien") en Admiral Freebee ("Buiten"). Meestal zongen
ze ook een eigen compositie, en daar werd wat reclame voor gemaakt, zodat alles soms even
inzakte. Zo zong Yasmine ook "Dans me", wat een beetje voorbereidde op een in september te
verschijnen hommage (cd en tournee) aan Leonard Cohen.
De Groot besloot de avond zelf met een stevig "Als de rook om je hoofd is verdwenen" en
een denderende polonaise in "Land van Maas en Waal". Daarbij waren twee fanfares betrokken.
Geen blikken harmonieorkest dus, en een grijze in plaats van een groene hemel, maar het
praten en zingen en allemaal lachen was er wel bij.
De Gulden Ontsporing was het hoogtepunt van het feest van de Vlaamse Gemeenschap, waar
muziek, poëzie en straattheater te beleven was in allerlei zalen en cafés en op pleintjes
in Brussel. Volgens de organisatie Onthaal en Promotie Brussel kwamen in totaal 20.000
bezoekers naar de hoofdstad.
|
|
|
|