Vrijdag 25 februari 2005 - De jubileumtournee van Boudewijn de Groot (60) duurde vorig
jaar net twee maanden. Daar kon het dus niet bij blijven. Tot eind juni trekt hij weer
door het land. Wie 'Testament' nog wil horen moet heel hard klappen.
Eind maart vorig jaar begon hij aan een jubileumtournee omdat hij veertig jaar in het vak
zat. Als peildatum geldt
14 mei 1960. "Die dag ging ik voor het eerst de studio in."
Maar omdat hij rond die tijd in België zat voor opnamen
van de politieserie 'Flikken' kon
hij er slechts twee maanden tussenuit. "De 14e mei zie ik als begindatum van mijn carričre.
Een mijlpaal, een duidelijk begin van iets. Daar begon het. In mei 2004 veertig jaar
geleden. Een mooie datum om de tournee te beginnen of te eindigen. Het werd eindigen."
Dit keer duurt de tour vier maanden. Langs de vele zalen en schouwburgen die hij vorig
jaar moest overslaan.
Het programma is grotendeels hetzelfde. "Op een paar kleine
wijzigingen na. Omdat ik het leuk vond om iets
meer te doen met de nieuwe cd 'Het eiland
in de verte'."
De plaat kwam vorig jaar uit en bevat de laatste teksten van zijn vaste tekstdichter
Lennaert Nijgh (1945-2002).
Een oud nummer voor de pauze wordt vervangen door een nieuw.
Maar ingrijpender is dat hij zijn akoestische soloblokje met de grote hits 'Testament' en
'Verdronken vlinder' heeft geschrapt. "Dat vindt het publiek wellicht
heel erg en jammer",
zegt hij met gevoel voor understatement. Geen reden tot paniek echter. Hij speelt ze wel,
eventueel, na de laatste toegift, als publiek en band inmiddels 'onder de groene hemel'
zitten omdat het dak eraf is.
Dan pas. Het programma ligt dus in feite vast. Iets waar hij
graag aan vasthoudt. "In de eerste plaats heb ik geen
Boudewijn de Groot : 'Met een fris idee
vaste band. Niet zoals Golden Earring of Blřf. Die gasten spelen al eeuwen met elkaar.
Ze kennen het hele repertoire.
kan een lied weer veertig jaar mee'
Ze kunnen zo per avond wisselen van volgorde. Ik heb weliswaar veel met dezelfde
muzikanten gespeeld, maar ze
spelen in allerlei samenstellingen met en voor anderen.
Je kunt moeilijk verwachten dat ze mijn hele repertoire kennen.
Dat is een belangrijke
reden om met een vast programma te spelen. Het gebeurt wel dat er tijdens een toer
veranderingen
noodzakelijk zijn, maar die moeten dan gerepeteerd worden."
"Ik ben ook niet iemand die zo gemakkelijk improviseert, hoor. Wat dat betreft ben ik
enorm conservatief. Als ik me eenmaal iets in het hoofd heb gezet, zit het daar en als ik
daar van ga afwijken, word ik ontzettend nerveus. Het ligt niet in mijn karakter om daar
soepel mee om te springen."
Maar een controlefreak is hij ook weer niet. Dat zijn jongste cd zo prachtig klinkt,
dank u, maar het is slechts ten dele door zijn toedoen.
"Ik zal er wel op toezien dat het uiteindelijke resultaat zo mooi mogelijk is, maar de weg
er naar toe wordt vooral door anderen gedaan. Ik schrijf het materiaal, zing, speel mijn
partijen en de rest doet de rest. Het detailwerk doe ik niet. Ik vind dat verschrikkelijk.
Ik kan niet avond aan avond, middag aan middag in de studio zitten en honderd keer
hetzelfde liedje horen. Al helemaal niet als ik het zelf zing. Na de vierde keer denk ik:
misschien moet ik het anders zingen. Bij de tiende keer gá ik het dan anders zingen. Voor
mij niet leuk en voor de producer al helemaal niet. Op een gegeven moment vind ik een
liedje dus niet leuk meer."
Bibberige besje
"Als ik eenmaal de vorm van een liedje gevonden heb, kan ik het wellicht een beetje anders
gaan zingen, maar het echt veranderen, dat gaat niet. Gelukkig zitten er mensen in de band
die veel onbevangener naar mijn liedjes kijken. Ze durven meer te doen. Komen ze met
voorstellen om het zus of zo te doen, dan weet ik het niet. Dan ben ik opeens weer dat
bibberige besje dat denkt: maar dat meubeltje staat daar al vijftig jaar en moet daar
blijven staan. Maar ik ga er wel in mee. Omdat ik inmiddels weet dat ze goede ideeën
hebben en omdat het voor mij ook een leuke manier is om deze liedjes te blijven zingen.
Het is niet zo dat het lied me tegenstaat, hooguit de uitvoering. Met een fris idee kunnen
het lied en ik er weer veertig jaar tegenaan."
Top 2000
Een apart verhaal in leven en loopbaan van Boudewijn de Groot is het lied 'Avond', door
Lennaert Nijgh geschreven voor zijn toenmalige vriendin Anja, door De Groot gezongen voor
dezelfde Anja, inmiddels zíjn vriendin. Als relatief onbekend albumnummer - met het
repeterende 'Ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof, in jou en mij' - staat
het inmiddels op de vijfde plaats in de Radio 2 Top 2000. Het enige nummer waarvan beweerd
wordt dat het in staat zou zijn Queen's 'Bohemian Rhapsody' van de eerste plaats in de Top
2000 te verdringen.
De eerste respons op 'Avond' kwam in de zaal. "Iets vergelijkbaars gebeurt nu met 'De
vondeling van Ameland'." De tekst daarvan is van Freek de Jonge. Over een jongen die door
een strandjutter wordt gevonden en tegen een muur van onbegrip oploopt. "Veel mensen
reageren daar zeer emotioneel op."
|
|
|
|