Alem - Zelden zal een festival in de gemeente Maasdriel zo'n dwarsdoorsnede van de bevolking
van de gemeente Maasdriel (en verre omstreken) vertoond hebben als afgelopen weekend tijdens
de zesde editie van Alempop. De ouderen kwamen dik aan hun trekken met grootheden als Rob de
Nijs en Boudewijn de Groot. De dertigers en veertigers vermaakten zich opperbest met bands
als de Golden Earring, Van Dik Hout en De Dijk. En op de zondag daalde het gemiddelde
leeftijdsniveau tot een jaartje of vijftien met de eerste geslaagde uitvoering van Alemdance.
Organisator Peter van Boxtel mag dan in zijn totaliteit minder bezoekers op zijn tentfestival
hebben mogen begroeten dan het voorgaande jaar, maar de sfeer was er niet minder om.
Intens genietend van binnen, speurt zijn blik onrustig door de zaal. Samen met het duo
Liesbeth en Leo Steenbekkers is de Alemer de drijvende kracht achter het Alemse popsucces.
Oog voor detail, een gemoedelijke sfeer, veel tappunten, een relaxed security-team en een
uitgekiende programmering zijn de succesvolle ingredienten van het meerdaagse festival.
Volgend jaar probeert Van Boxtel wederom om Kane, Anouk en Blof te contracteren.
Op donderdag opende de voor een thuispubliek spelende zanger Steef Alempop. Rustig als
altijd zette hij een gedegen optreden neer. De aan de andere kant van de Maas geboren Ferdi
Hamilton daarentegen is een showman in hart en nieren. Dat de Rossummer daarentegen ook nog
goed kan zingen en weigerde het podium te verlaten tekent zijn muzikale gedrevenheid.
Zijn extra toegift ontlokte de bijna volle tent tot een welverdiend applaus. Marianne Weber
zit (voorlopig nog) in de hierarchie van het levenslied een stapje hoger en vertolkte op
meeslepende wijze het levenslied. Good-old Boudewijn de Groot lijkt iedereen, inclusief zijn
eveneens talentvolle zoon, te overleven. Al 35 jaar had hij niet meer in een tent opgetreden,
maar voor Alempop maakte de veteraan een uitzondering. Rob de Nijs was echter het onbetwiste
klapstuk op deze geweldige avond. De 62-jarige (!) muzikant, maar nog immer voor veel vrouwen
een sex-symbool, deed de tent tot in alle uithoeken uit zijn naden barsten. Veel dames
(zelfs getrouwde) werden door de vakkundige security meegenomen voor een korte
afkoelingsperiode.
De vrijdag was gereserveerd voor het beste wat Nederland te bieden heeft (minus Blof) met
't Dak D'r Af. Van Dik Hout, De Dijk en de Band zonder Banaan. Bijna 2000 bezoekers zagen
deze avond alle bands met hart en ziel spelen. De Dijk nam namens zanger Huub van der Lubbe
alweer een voorproefje op de zevende editie van Alempop door zichzelf alweer uit te nodigen
voor dit muzikale festijn. Waarschijnlijk daarmee vergetend dat zijn band het volgende jaar
niet meer op podia speelt of daarmee doelend op het gegeven dat Alempop een plaatsje in zijn
hart heeft veroverd.
Zaterdag was het tijd voor de engelstalige rock van Green Lizard (vooral keihard) en de
Golden Earring (vakkundig en gedreven als altijd). De laatste dag, Alemdance, werd geopend
door de uit Kerkdriel afkomstige D-Silence. Omdat hij maar een uur de tijd had om de
binnenstromende bezoekers zijn muzikale kwaliteiten te tonen, begon hij al een uur eerder
met zijn set. Gedreven als altijd zette de jonge Dave een hoge standaard voor de rest van
de dag neer. Laidback Luke, Michel de Hey, DJ Jean en Lady Dana waren de andere dj's.
Deze dag trekt een heel ander publiek dan de voorgaande, maar is zeker de moeite waard om
ook volgend jaar weer op de agenda van Alempop te plaatsen.
|
|