Boudewijn zelf over:

Het Eiland In De Verte


Het Eiland In De Verte

Het eiland in de verte kan Vlieland zijn, waar Lennaert graag en vaak kwam met zijn Urker kotter 'Jonge Jacob'. Het kan ook Engeland zijn, waar zijn eeuwig onbereikbare liefde woont. Maar het staat zeker symbool voor het verlangen en de onbereikbaarheid die door alle nummers op deze cd heen de rode draad vormen. Dat is toeval achteraf, zoals zo vaak.
Je schrijft repertoire voor een nieuwe plaat en als alles klaar is, blijken de stukken onderling verband te hebben dat aanvankelijk niet per se zo bedoeld was. Een wonderlijke ervaring.
Deze cd is geen in memoriam, maar met acht 'nieuwe' teksten van Lennaert is hij wel een klein monument geworden. 'De winter' is de allerlaatste teks die hij kon voltooien (november 2002). 'Klok onder water' dateert van oktober 2001, maar daar was hij kennelijk nog niet zeker van, zodat ik die pas later van hem kreeg. Aan 'Het eiland in de verte' werkte hij tot augustus 2001, maar hij heeft het nooit voltooid. Omdat hij het niet erg vond als ik in zijn teksten veranderde, heb ik dit lied geredigeerd. de laatste regel heeft hij uiteraard niet geschreven; die vrijheid heb ik mezelf gegeven.

Kort voor zijn dood vroeg hij Anja, mijn vrouw en tot op het laatst degene bij wie hij zijn hart kon uitstoten, nadrukkelijk ervoor te zorgen dat ik muziek zou maken bij 'Klok onder water'. De tekst zei me niet zoveel, maar voor hem was hij erg belangrijk. Ik ben blij dat Anja heeft aangedrongen; het is een van de meest sfeervolle nummers geworden die ik ooit heb geschreven.
'Sonnet voor A.' vond ik in zijn nagelaten archief, met de hand geschreven op een blaadje uit een schoolschrift. Het dateert van '63 of '64. Wie A. was zal vermoedelijk altijd een raadsel blijven. Het is een verbazingwekkend sonnet en voorla ook interessant, omdat toen al die eeuwige, onbereikbare liefde de hoofdrol speelde.
Overigens resten er nog drie onvoltooide teksten van Lennaert, 'Het jagen voorbij', 'Hogeduin' en 'Sonnet IV', waar ik nog muziek bij zal maken. Toekomstmuziek.

Boudewijn de Groot
Heemstede, december 2003

Ter nagedachtenis aan Lennaert Nijgh (28 november 2002) en Marijke de Groot (11 november 2003)


Omhoog
Terug