Thérèse Steinmetz
Je had me kunnen ruilen
van de LP Accent op Thérèse /1976
Boudewijn de Groot/Gerrit den Braber
Voor vierentwintig vaten
van de allerbeste wijn
heb jij me kunnen ruilen,
heb jij me kunnen ruilen.
Voor eenendertig stenen
die nog nooit gevonden zijn,
heb jij me kunnen ruilen,
heb jij me kunnen ruilen.
Jij hebt mijn tuin
van alle duivelskruid gezuiverd
en mij gekoesterd
of ik eeuwen had gehuiverd.
Het lot was een ontmoeting,
de horizon dichtbij.
Je had me kunnen ruilen
maar jij bleef dicht bij mij.
En menig jonge ridder
die aanbidder wilde zijn,
heb jij me laten ruilen.
heb jij me laten ruilen.
En duizend wilde feesten
waar ik zonder jou kon zijn,
heb jij me laten ruilen,
heb jij me laten ruilen.
Jij hebt muziek
die ik nooit hoorde, laten spelen.
Mij in je warmte
van je dromen laten delen.
Het lot was een ontmoeting,
de horizon dichtbij.
Je had me kunnen ruilen
maar jij bleef dicht bij mij.
Het sprookje van verlangen
had geen einde zonder jou
toen ik je nog niet kende,
toen ik je nog niet kende.
Hoe simpel was het leven
dat ik leefde zonder jou,
met dagen die niet wenden
toen ik je nog niet kende.
Maar in de stam van het geluk
staan onze namen
en mijn kasteel dat eerst van zand was,
heeft nu ramen.
Het lot was een ontmoeting,
de horizon dichtbij.
Je had me kunnen ruilen
maar jij bleef dicht bij mij.
Theater van vroeger
van de LP Opus 3+1/1979
Lennaert Nijgh/Harry Bannink
Waar is het theater van vroeger,
met z'n pluche en z'n franje, champagne voor twee?
Met z'n harlekijns en balletten,
met z'n dames en drama's en variété?
Met z'n helden en vedetten,
met z'n klatergouden show?
Met z'n minnaars, z'n slanke soubrette
en z'n tragische witte Pierrot?
De jonge held, met fiere blonde knevel,
sterft op de planken met z'n bordpapieren zwaard
en spreekt in verzen zelfs tot aan het bittere einde
en de schurk fluistert terzijde in zijn aangeplakte baard.
De hoge heren in de dure loges
zijn verliefd op de actrice tot en met.
En daarboven joelt het volk, dat op de richel
voor een stuiver alle plaatsen tot de laatste heeft bezet.
Waar is het theater van vroeger...
Maar achter 't doek is 't altijd koppen tellen,
komedianten vrezen steeds een lege zaal,
want lege zalen dat betekent lege beurzen
geen bezoekers en geen centen, geen applaus, geen
avondmaal.
Maar al zijn ze van 't publiek afhankelijk,
ze bespotten dat publiek maar al te graag.
En geen censuur weerhoudt een harlekijnstirade
als geëngageerd theater voortkomt uit een lege maag.
Waar is het theater van vroeger...
Is alles uit, en is 't doek voor't laatst gevallen,
dan wacht het betere publiek een duur souper.
En de toneelgroep ruziet in een kil theater,
de soubrette van 't gezelschap is weer met zo'n rijkaard
mee.
De harlekijn heeft zich weer fiks bedronken,
de karakterspeler maakt alweer een rel.
En met veek krakeel verdelen ze de centen
en verdwijnen in de schemer van een armelijk hotel
Waar is het theater van vroeger...
Vogel van hout
van de LP Accent op Thérèse/1976
Boudewijn de Groot/Gerrit den Braber
Toen had jij een vogel van hout in je hand,
hij strekte zijn wieken en vloog.
Hij deed wat geen vogel van hout had gedaan,
hij keek op ons neer van heel hoog.
Misschien was het een liedje van papier,
een roos aan de takken van de vlier
een appel aan de perelaar,
hazelaar, rozelaar, niet waar.
Toch had jij een vogel van hout in je hand...
Want schimmen krijgen stemmen als uit het niets,
de kou van de verbeelding die gloeit.
En vlinders worden ouder dan wie ook denkt,
de heester in de schaduw die bloeit,
het leeft al is de vogel dan van hout,
maakt handen vol met koper zuiver goud.
Want ergens uit de schemering,
vreemdeling, lieveling,
kwam jij, jouw liefde.
Verlangen zonder uitzicht is gebeurd,
het grauw en het grijze is gekleurd.
Want ergens uit de schemering,
vreemdeling, lieveling,
kwam jij, jouw liefde
En liefde is een vogel van hout
van hout.
't Was een dag met regen
van de LP Accent op Thérèse/1976
Boudewijn de Groot/Gerrit den Braber
't Was een dag met regen,
de gevels plengden tranen.
't Was een dag met regen.
Jij was er nog, maar toch,
we spraken maar de woorden
die misten het spontane.
Je ogen stonden koel,
je hart zat vol bedrog.
't Was een dag met regen
toen ik je heb verloren.
De straten waren grauw.
Jouw hart was dat allang,
mijn hart had nog wel hoop.
Een hart blijft altijd hopen,
m'n laatste beetje trots
dat hield mij in bedwang.
't Is een dag met regen,
die mij aan jou doet denken
't Is een dag met regen,
die duurt nu al een jaar.
De zon breekt maar niet door,
vergeet om mij te wenken.
De regen houdt maar niet op
en plenst op het trottoir.
't Is een dag met regen
die mij aan jou doet denken.
't Is een dag met regen
die klettert op het grint.
Ik voel me als een plant
die zich niet kan verplaatsen
en die zijn laatste blad
verspeelde aan de wind.
Nog nooit is een verlangen
zo machteloos gebleven.
Nog nooit is een verlangen
zo moeiteloos versmaad.
't Is een dag met regen,
toch wil ik blijven leven
zo lang er in mijn hart,
zo lang er in mijn hart
nog iets voor jou bestaat.
Weg van huis
van de LP Thérèse in het Theater/197?
She's leaving home / John Lennon/Paul McCartney/vertaling:
Lennaert Nijgh
Woensdagmorgen om vijf uur
wanneer de dag begint,
nadat ze zachtjes de deur dichtdoet,
schrijft ze de brief die het uitleggen moet,
sluipt de trap af naar de keuken,
frummelt haar zakdoekje.
Dan sluipt ze stil door de achterdeur
naar buiten en weg uit de sleur.
Zij loopt weg van huis, ver weg.
Zij loopt van huis
na 't alleen zitten thuis,
zoveel jaren lang.
Vader snurkt en zijn vrouw
hijst zich in haar ochtendjas.
Net voor ze sloffend de trap afgaat,
vindt ze het briefje en leest wat er staat,
draait zich om, begint dan te huilen.
Vader, het kind is weg.
Waarom doet zij ons dat in 's hemelsnaam aan?
Wat hebben wij haar gedaan?
Wij deden alles voor haar,
leefden alleen maar voor haar,
nooit voor onszelf
maar alleen voor haar, vader.
Vrijdagmorgen om negen uur
is ze heel ver weg,
omdat ze dan ergens een vriend ontmoet
die iets in tweedehands auto's doet.
Zij heeft eindelijk plezier.
Haaa-aaa-aah.
Wat niemand wist
heeft ze altijd gemist,
al die jaren lang.
Zij loopt nu weg.
Vaarwel.