Deze week in de LP REVUE één alternatieve recensie, en wel van Henk-Jan Korterink, Oude Rijksweg 733, Rouveen, over Boudewijn de Groot. Wordt beloond met een Cat Stevens LP. Verder een paar gouwe ouwen, te weten 'Attention - Manfred', Alice Cooper's 'Schooldays' en 'Mama's And Papa's 20 Golden Hits'. De driedubbele live-LP van Leon Russell, 'Hardnose The Highway' van Van Morrison en 'Portfolio' door Ritchie Havens. Maar eerst good old Bo:
Op deze elpee is duidelijk te merken, dat Lennaert Nigh niet alle nummers heeft geschreven
samen met Boudewijn. Voorbeelden: het zwaar verteerbare 'Draai Weer Bij', evenals de
boerenkoolmetworstenspekvetnummers 'Nee Meeuw' en 'Heksenlied'. Behalve deze staan er nog
wel een paar nummers op die eerst vaak gedraaid moeten worden, voordat men ze kan beginnen
te waarderen, maar wat er overblijft is wel zo verschrikkelijk goed, dat iedere Boudewijn
de Groot-fan voor die nummers vijf gulden en een kwartje wil betalen. 'Beneden Alle Peil'
slaat zeer duidelijk niet op deze elpees! Ik vraag me wel af, wat de invloed van Boudewijn
kan zijn geweest op het nummer 'De Wevers Van Silezië'. Het is oorspronkelijk een gedicht
van de Duitse schrijver Heinrich Heine, in het Nederlands vertaald door Jaap van der Merwe,
wat ook duidelijk merkbaar is. Alleen de muziek is te vreten. De tekst zou, gedeeltelijk,
niet misstaan bij een optreden van Alice Cooper of bij een demonstratie van arbeiders, die
een hoger loon willen. Het beste nummer van deze twee elpees vind ik persoonlijk 'Onder
Ons', na het voor mij gedeeltelijk wat onbegrijpbare 'Apocalypse'. Diezelfde onduidelijkheid
valt op bij 'De Wilde Jager', ook een van de nummers, die je wel honderd keer wilt horen.
Nummers, die je telkens weer iets doen. Misschien lag het ook wel aan mijn installatie, maar
bij kant drie werd ik ontzettend kwaad op Boudewijn. Dit, omdat een of andere halfgare
schuiftrompet als een losgelaten auto-klakson in mijn oren toeterde. Hier ligt tevens een
van mijn bezwaren tegen deze plaat: er wordt een schuiftrompet op gebruikt. Dat is bij
verschillende nummers te horen, en aangezien ik een schuiftrompet het meest vervelende
muziek-instrument vind, ging van die nummers de hemelse glans een weinig af.
PS. Het is bijzonder te betreuren, dat het nummer, het magistrale nummer, mag ik wel haast
zeggen, 'Het Geluid Van De Stilte', op dit album ontbreekt. Zoals bekend (moet zijn) is dat
de Nederlandse vertaling van 'Sounds Of Silence' van Simon & Garfunkel. Uit het feit, dat
dit nummer in de Nederlandse uitvoering nog beter is dan in de Engelse, blijkt hoe goed dit
meesterwerk is.
|
|
|
|