Boudewijn de Groot krijgt goud van conservatieve slotvoogd

Ridder niet stil te krijgen

auteur: nn
geplaatst in: Telegraaf, eind april 1967

Gistermiddag deed een nieuwe figuur zijn intrede in de vaderlandse showbusiness: ridder Van Rappard, burgemeester van Gorkum, ultra-conservatief en gewikkeld in een eenzame strijd tegen het moderne verderf.

Hij reikte op het slot Loevenstein, waar Maas en Waal inderdaad te zamen stromen, een gouden plaat uit aan Boudewijn de Groot, omdat van diens 'Het land van Maas en Waal' meer dan honderdduizend exemplaren zijn verkocht.
De ridder, die steeds vol trots het klaverblaadje van de exclusieve Utrechtse studentenclub Tres aan zijn gouden horlogeketting toonde, begon met wat zelfspot: 'Ik behoor tot de mensen die men liever buiten de culturele arena houdt, maar die er door zijn tumultueuze bek steeds weer induikelt.'

Ridder Van Rappard, tevens slotvoogd van Loevestein, vermeldde zijn strafrechtelijke zeggenschap over het gebied van het oude slot. 'Maar mijn politie luistert beter naar mij dan die in Amsterdam naar hun burgemeester.
Later voegde ridder Van Rappard daar nog aan toe, dat de bevolking van Gorkum hem voor geen Van Hall zou willen ruilen.




Stokpaardjes

Vanaf dit ogenblik werd de toespraak van de heer Van Rappard steeds verwarder. Hij gooide al zijn oude stokpaardjes ('de politiek verziekt de studenten,' 'de feodale sfeer van het jagen die mij zo ligt") voor de voeten van de steeds onrustiger wordende slotzaal.

Er werd bravo geroepen, er werd op de verkeerde ogenblikken luid geklapt, maar de ridder was niet meer stil te krijgen. Hij sprak drie kwartier aaneen over de jeugd en de ouderen, op den duur met overslaande stem. Boudewijn de Groot, aan de rechterhand van de ridder gezeten, ging steeds onrustiger op zijn stoel schuiven.

Omstreeks half vijf stak een grote veerboot vanuit Gorkum de Waal over naar Loevestein, met honderdtwintig journalisten en fotografen aan boord. De ridder was daar niet bij. Hij kwam later, niet per paard, zoals wij verwacht hadden, maar met een grote Amerikaanse slee.



Ramses

Hij stevende het slot binnen en greep Ramses Shaffy, de eerste uitzonderlijk uitgedoste figuur die hij tegenkwam ontroerd bij de hand en zei: 'Aha, u bent dus het slachtoffer.' Shaffy moest dat ontkennen, omdat zijn 'Sammy' nu juist de honderdduizend niet heeft gehaald. Boudewijn de Groot liet zich ondertussen op de wallen van het slot de zon fotograferen, waar juist de zon doorgebroken was en schitterde op het brede water van de Waal.
'Het land van Maas en Waal en de lp 'Voor de overlevenden' hebben hem het afgelopen half jaar bijna zeventigduizend gulden opgeleverd.
Toen ridder Van Rappard eindelijk de juiste man voor zich zag, begon hij zeer fotogeniek naar alle kanten lachend en draaiend, een gesprek met Boudewijn en Anneke de Groot, die met het geval niet goed raad wisten. De ridder zei later trouwens, dat, hij van zijn broer in Heemstede gehoord had, dat de ouders van Boudewijn keurige serieuze en naar ik hoop niet te linkse burgers zijn. Tot slot zong Boudewijn de Groot: wel terusten meneer de burgemeester.

De oorspronkelijke spelling is aangehouden.


Omhoog
Terug