MUSICAL 'Tsjechov' van Robert Long en Dimitri Frenkel Frank. Regie: Eddy Habbema.
Met Boudewijn de Groot, Danny de Munk, Anne-Mieke Ruyten, Annette Nijder, Caya de Groot,
Wil van der Meer, Dirk Cohen e.a. Muzikale leiding: Alan Evans. Choreografie: Paul Kribbe.
Decor: Jan Klatter. Kostuums: Leonie Polak. Licht: Reinier Tweebeeke.
Bijgewoond: première zaterdag 19 februari Gouda (Schouwburg).
Onder meer op 7 en 8/3 in Leiden (Schouwburg),
15 en 16/3 in Vlaardingen (Stadsgehoorzaal), 2 en 3/5 in Zoetermeer (Stadstheater)
10 en 11/5 in Rijswijk (Schouwburg)
23 t/m 25/5 in Den Haag (Danstheater) en 13 t/m 17/6 in Rotterdam (Luxor).
Wat bezielt een producent om elf jaar na de première in Duitsland en nog niet eens acht
en een half jaar na de eerste voorstelling in Nederland opnieuw de musical 'Tsjechov' uit
te brengen? Met notabene dezelfde hoofdrolspeler Boudewijn de Groot en dezelfde regisseur
Eddy Habbema! Dat kan een commerciële reden hebben. 'Tsjechov' liep destijds prima
en zanger Boudewijn de Groot heeft in het land van Maas en Waal nog altijd zoveel
zuigkracht op het kapitaalkrachtige 40+ publiek, dat je als producent wel gek zou zijn als
je daar niet handig gebruik van maakt.
Ook de beslissing om andermaal Eddy Habbema met de regie te belasten, is niet zo vreemd.
Sinds de eerste versie van 'Tsjechov' heeft Habbema met onder meer 'My fair lady', 'West
side story' en recent 'Elisabeth' zijn reputatie als musicalregisseur stevig gevestigd.
Zijn naam is bijna een soort garantiezegel geworden. Logisch dus, dat je die ontwikkeling
en groei in een reprise, of liever een herkansing, wilt verzilveren.
Artistiek is de noodzaak voor deze nieuwe 'Tsjechov' minder aanwezig. Muzikaal is hij niet
interessant. De altijd terstond herkenbare muzikale/tekstuele wendingen van Robert Long
domineren als een te druk behang: te weinig rust, te weinig hoogtepunten (met uitzondering
van 'Vanmorgen vloog ze nog'). Alsof je een hele voorstelling naar Robert Long zelf met zijn
tingeltjes, plingeltjes en kermishoempapa moet luisteren.
Niet sterk
Ook het verhaal rond de gevierde Russische schrijver van wijlen Dimitri Frenkel Frank is
niet sterk. Nu zijn wat dat betreft de meeste musicals flinterdun, maar 'Tsjechov' mist het
drama en de humor van een 'Miss Saigon', 'Anatevka', 'Oliver' of 'Elisabeth'.
In deze musical wordt duidelijk dat de schrijver sociaal en communicatief een gemankeerd
mens is, die gevoelens en gedachten louter in zijn boeken vorm kan geven. Dat alles speelt
zich af tegen het decor van de ontspruitende Russische revolutie. Maar al wappert Danny de
Munk in de rol van schrijver-revolutionair Maxi Gorki nog zo driftig met een rode vlag,
eigenlijk gebeurt er niets. De enige opwinding bestaat uit het feit dat de auteur plotseling
huwt. Voor de rest sleept het verhaal zich net zo loom voort als het leven in 'De
kersentuin' van Tsjechov zelf.
Revancheren
Boudewijn de Groot heeft zich met deze reprise willen revancheren voor de kansen die hij
acht jaar terug heeft laten liggen. Hij wilde Tsjechov nu kleurrijker spelen. Maar (net als
Henk Poort in 'Anatevka') blijft Boudewijn de Groot ook nu toch de zanger die aardig meedoet
in een toneelstuk. Onbedoeld komt hij daarmee wel dicht bij zijn houterige hoofdpersoon.
Boudewijn de Groot excelleert pas als hij zingt, zoals Tsjechov pas tot leven komt in zijn
boeken. Was De Groot nèt iets losser geweest, had hij zijn stem nèt wat meer timbre
weten te geven, dan had hij die karakterologische tegenspraak prachtig vorm gegeven.
Dochter Caya, die al acht jaar dat acteren toch echt een vak is, terwijl Wil van der Meer
diverse leuke bijrollen, onder meer de uitgever Soevorin en schrijver Toistoj, neerzet.
Zoals er trouwens over de gehele linie behoorlijk geacteerd en gezongen wordt.
'Tsjechov' zal commercieel zeker een succes worden. En daar is ook niets op tegen. Maar aan
de gunstige ontwikkeling die de musical in Nederland de laatste jaren - mede dank zij Eddy
Habbema - doormaakt, levert deze show nauwelijks een bijdrage.
|
|