EINDHOVEN 21 MAART 1967
"De Eindhovensejazzsociëteit organiseert a.s. maandag een unieke avond in een
experimentele opzet met als grote trekpleister Boudewijn de Groot. (...) Hij zal deze avond
alleen met zijn gitaar optreden; die manier waarop hij volgens kenners het beste uit de
verf komt."
De jaren vijftig-jeugd - de 'stille generatie'- monkelt wel eens, dat zij is overstemd
door de 'protestgeneratie' van 'the sixties'. Allicht: zij die in de jaren vijftig al
idolaat waren van de rebelse James Dean of de kritische chansonier Jacques Brel; die de
liedjes zongen van Woody Guthrie en Pete Seeger; die rock 'n' rollden op de opzwepende
muziek van Bill Haley en Chuck Berry; die een adoratie koesterden voor sexbommen als
Marilyn Monroe en Brigitte Bardot, ook zij hebben natuurlijk recht op idealisering van hun
jonge jaren.
En misschien hebben ze inderdaad de weg bereid voor de culturele revolutie van de jaren
zestig. Maar het was de flower-power-generatie zelf die daar zo'n spetterend vuurwerk van
maakte. Een verrukkelijke waaier van creativiteit, onvermoede kunst, opwindende mode,
revolutionaire denkbeelden, speelse vrijheid en vooral: een heerlijke waterval van nieuwe
muziekstijlen. In Engeland wezen Beatles, Rolling Stones, The Who en ontelbare andere bands
de weg naar vrije ontplooiing. Amerika rebelleerde met Bob Dylan, Janis Joplin, The Byrds,
The Doors en Frank Zappa.
En wij hadden (toen nog) The Golden Earrings, Wally Tax en de zijnen, CCC Inc. en het
vermaarde duo Boudewijn de Groot/Lennaert Nijgh. Vooral die twee zouden zich met hun
gemakkelijk na te zingen en inleefbare teksten tussen de oren van een hele generatie
nestelen. Eindhoven had een flower-power-connectie in Armand. Maar die vond zichzelf jammer
genoeg doorlopend te min!
|
|
|
|