Folk van de 'Lage Landen'
In het uiterst belegen, maar wel lekker rustige' hotel-restaurant Roozendaal in
Overveen, resideert Boudewijn de Groot als het
om interviews over zijn nieuwe plaat gaat. Na 'Een nieuwe herfst' en 'Het
eiland in de verte' waarop de 62-jarige zanger,
gitarist en componist met orkest teruggreep naar de sfeer van z'n eerste platen,
blijkt de allernieuwste boreling 'Lage Landen' gemaakt te zijn met en kleine
bezetting.
"Eigenlijk gaat dat terug naar de tijd van voor mijn eerste platen", vetelt De
Groot."
"Lage Landen is in twee termijnen geschreven. Ik ging er namelijk allereerst
nog niet vanuit dat het folksy moest klinken en in kleine bezetting gespeeld
moest worden. Ik had al strijkers in mijn hoofd en ik schreef op de mij bekende
wijze. Tot ik een plaat van Janis Ian hoorde, en een plaat van Bob Dylan,
en ik daardoor meer bezig ging met wat het moest worden. Ik kwam erachter dat
een orkestbegeleiding daar niet in paste.
Als vanzelf grepen die twee dingen, dat folkgeluid op die platen van Ian en
Dylan, en die kleine bezetting in elkaar. Uiteindelijk zijn de stukken die ik
in de eerste termijn schreef, die kant opgetrokken en ben ik verder gaan
schrijven met dat specifieke idee
in m'n hoofd."
Na de opnames met o.a. Ernst Jansz (piano), Jan Hendriks (gitaar) en Ake
Danielson (toetsen, accordeon) toog De Groot
met de opnames in de koffer naar countrymekka Nashville, om daar met technicus
Chad Hailey de eindmix te maken.
"Hij was degene die de plaat van Ian had gemixt; hem wilde ik hebben om zijn
geluid. Ik ging naar Amerika met een onzeker
gevoel of het wel allemaal zo gespeeld en opgenomen was zoals het moest zijn.
Dat kwam omdat ik na de opnames in Nederland direct in het vliegtuig stapte en
dus geen tijd heb gehad de boel rustig te laten bezinken. Het enthousiasme van
iedereen die eraan had meegewerkt kapselde gelukkig mijn onzekerheid, die ik
per definitie altijd heb, enigszins in."
Lastiger nog was het dat De Groot per se zelf de plaat wilde produceren. "Het
zelf willen doen, maar het eigenlijk niet aankunnen... Maar ik wilde absoluut
mijn eigen ideeėn volgen. Die dualiteit zal er altijd zijn. Als je als enige
muzikaal verantwoordelijk bent en je zit in Amerika, dan is het lastig om
afstand te nemen. Dan is zo'n Chad Hailey heel handig. Hij kent je niet en
heeft gelukkig dus ook geen last van jouw historie. Ik krijg toch regelmatig te
weinig feedback omdat men al snel denkt 'ach, hij zit al veertig jaar in het
vak, hij zal het wel weten'. Chad luistert onafhankelijk en beoordeelt dat.
Daar heb je dan wat aan."
Uiteindelijk bleek het een manier van werken die voor De Groot prettig
aanvoelde. "Je hebt uiteindelijk geen tijd om na te denken over details,
waardoor het grotere geheel steeds minder wordt. Het leven blijft erin, met al
z'n onvolmaaktheden, Nee, het was goed zo, los van dat eeuwige dilemma van zelf
produceren. Ik zou het nooit zo durven al Bob Dylan. Die gaat de studio in,
neemt de boel op en laat het verder volledig over aan de producer en ziet het
resultaat wel als het in de winkel ligt
"
'Lage landen' is een plaat geworden, zegt De Groot tot besluit, die voor 80
procent staat voor wat het in de toekomst zal zijn. "Het zijn niet de ultieme
uitvoeringen. Het is een geweldige plaat geworden, die bij live uitvoeringen de
ruimte laat om het nog verder uit te werken. De meeste stukken zullen in opzet
blijven wat ze zijn. Maar zeker de laatste tien jaar ben ik stukken anders
gaan zingen, anders gaan interpreteren, waardoor ze rijker werden, meer
zeggingskracht kregen. Wat overblijft, is dat de nummers veel potentie hebben,
prima overeind staan en wat er op de plaat staat een fantastische versie is van
al die stukken."
|
|