Applaus, een boek over het ontstaan van theater Castellum te Alphen a/d Rijn

Één drempel minder

auteur: Marco Beentjes
geplaatst in: Applaus, vrijdag 30 september 2005

Na vele jaren is Boudewijn de Groot weer terug in Alphen aan den Rijn. Zittend in de foyer van het theater Castellum kijkt deze grootheid van de nederpop reikhalzend uit naar een hernieuwde kennismaking.

"In 1996 was ik in Alphen aan den Rijn voor een try-out. Ik begon weer met optreden na een periode van stilte, was wat onzeker en speelde met nieuwe muzikanten. Achteraf was dat één van de leukste voorstellingen uit mijn carrière. Het publiek was zeer enthousiast, alert en open. Een avond die ik niet snel zal vergeten. Daarna ben ik eigenlijk nooit meer in Alphen teruggeweest, wellicht was het theater gewoon te klein. Ik vind het in ieder geval geweldig om hier weer terug te komen. Je kunt zien dat het theater Castellum nu net uit de steigers is, maar het is bepaald niet afwijzend. Het kleurgebruik is mooi en het water van de Rijn loopt als het ware door in de vloerbedekking van de foyer. Als het helemaal klaar is zit je hier goed. Het gebouw moet nog leven worden ingeblazen door de voorstellingen. Maar dat komt vanzelf. Daarnaast is het voor mij als artiest fijn om in een prettige zaal op te treden. Zo heb ik één drempel minder te nemen. Het geeft de gelegenheid om snel de sfeer op te bouwen die van mijn liedjes uitgaat. De sfeer van de verhalen en bespiegelingen."

Magie
"Voor mij is optreden een vreemde tegenstelling tussen ontnuchtering en romantiek. Het is heel onwezenlijk om vóór de voorstelling door het doek te gluren en al die mensen te zien zitten. In een rij, wachtend op jou. Aan de andere kant weet je dat je een wereld kunt scheppen waarin zij zichzelf gezamenlijk kunnen verliezen. Dat is heel romantisch, er is een soort warmte voelbaar. Als het licht uitgaat, verandert de wereld… Ik heb zelfs een keer meegemaakt dat halverwege een optreden alle elektriciteit uitviel. Een zaal met 700 mensen en ineens was er niets meer te horen of te zien. Beschenen door één enkele zaklantaarn heb ik toen twee nummers akoestisch gespeeld. Dat was heel bijzonder. De zaal luisterde doodstil en er heerste een vreemde sfeer. Bijna bovennatuurlijk. Na afloop hoorde ik dat het magische gevoel door de band en het publiek werd gedeeld. Ik voelde mij een echte held."


Omhoog
Terug