Donkere lange haren, verlegen ogen in een bleek gezicht, een zachte omfloerste stem die
begeleid wordt door een speelse gitaar: dat is Boudewijn de Groot, van beroep cineast, maar
vooral: liedjeszanger van het jaar 1966. Hij begon als magazijnbediende met een diploma van
de filmacademie op zak: hij werd bekend door "Een meisje van zestien" en is nu Nederlands
succesvolste zanger van het protestlied.
Enkele van zijn songs: De eeuwige soldaat (The universal soldier}, Woningnood, Welterusten
meneer de President.
|
|
|
|