Boudewijn De Groot, dertig jaar op de planken.
"Ik wilde nooit stoppen. Het liefst zou ik elk jaar een nieuw album uitbrengen tot
aan mijn dood. De twijfels zijn weggevallen. In mijn 30-jarige carrière was ik meer
dan alleen het Nederlandse uithangbord van de protestgeneratie uit de jaren '60.
Het is een aaneenschakeling van veel vallen en opstaan, maar ik ben er trots op",
zegt Boudewijn De Groot (52), die de komende weken vaak in België optreedt.
Met zijn muziek hebben niet alleeen onze noorderburen maar ook verschillende
generaties Vlaamse scouts hun verdriet om die eerste verloren liefde verwerkt.
De Groot heeft dit jaar wat te vieren: hij zit dertig jaar in het vak. Na zijn
studioplaat Een nieuwe herfst is er Wonderkind aan het strand, een cd-box waarop 30
jaar Boudewijn De Groot schitterend wordt samengevat.
Vandaar ook een concerttour in Vlaanderen.
"Ik beschouw het een beetje als vreemdgaan. In mijn beginjaren zat Vlaanderen met een
minderwaardigheidscomplex tegenover alles wat van boven de Moerdijk kwam. Ik werd
hier onthaald als een grote meneer, iemand naar wie je in stille bewondering, opkijkt.
Dat is gelukkig voorbij. Nu ben ik gewoon een Ollander die liedjes zingt". De
oppermeester van de kleinkunst der Lage Landen, het monument van de hippiegeneratie,
het zijn omschrijvingen waarmee De Groot nooit heeft kunnen leven. "Ik was, zeker als
debutant erg schizofreen. Ik wilde zowel een rocker à la Elvis en Buddy Holly zijn en
tegelijkertijd een folkzanger als Dylan. Terwijl ik Boudewijn De Groot ben. Een
vertolker van vooral liedjes van mijn vaste songschrijver Lennaert Nijgh, niet meer
en niet minder".
Toen we hem enkele weken geleden op het podium aan het werk zagen in het Amsterdamse
Paradiso, oogde hij als een éminance grise, een weetje weifelend tussen zijn oude,
erg succesvolle werk en zijn nieuwe, rijpere nummers als Een wonderkind van 50 en
Vrolijke violen.
"In Vlaanderen zal ik voornamelijk dezelfde mengeling van grote successen en recente
liedjes spelen. Mijn dochter Caya zou me liever alleen nog nieuwe nummers horen
zingen, maar als ik dan de reactie zie in de zaal op Een meisje van 16 of Jimmy, dan
moet ik gewoon dat ouwe werk blijven brengen"
|
|