'Als ik het zand uit mijn ogen wrijf en om een Coca Cola roep / komt uit de keuken de vage geur van erwtensoep’, zingt Boudewijn de Groot in Waar Ik Woon. Het is een treffende metafoor voor de Nederlandse fascinatie met de Angelsaksische (pop)cultuur, en het steeds dieper doordringende besef van de eigen wortels. Met deze thematiek, zoals hij die uitwerkte op zijn album Lage Landen (2007), heeft hij eens te meer de vinger aan de pols van de tijdsgeest, waarin steeds luider de roep om een Nederlandse identiteit klinkt. Aan de vooravond van zijn sabbatical, waarin hij zich gaat toeleggen op het schrijven van nieuw werk, verschijnt de registratie van een concert uit de tournee die hij ondernam na het uitkomen van Lage Landen. Met twee ex-leden van Doe Maar in zijn band (gitarist Jan Hendriks en toetsenist Ernst Jansz) brengt hij vooral recent werk, de grote hits uit de jaren zestig en zeventig ontbreken. Deze cd, waarvan ook een dvd verscheen, is met name aantrekkelijk voor de fans die zijn meegegroeid met Nederlands beste troubadour.
|
|
|
|