Ze zijn als was in hun handen. Ze kunnen uren achtereen over ze opscheppen. En ze maken zich nu al zorgen over hoe dat straks moet: wanneer ga je 'nee'zeggen? Drie bekende Nederlandse vaders over de speciale band met hun dochters.
Muzikant en radio-presentator Marcel de Groot (34) is vader van zoon Joao (3 1/2) en dochter Aysha (5 1/2).
"Aysha wil altijd graag samen met mij dingen doen. Afgelopen weekend was ik druk aan het klussen. Dan wil ze helpen. Ik gaf haar een plamuurmes: 'Ga maar lijm afkrabben van de vloer.' Luidkeels zingend zat ze met dat mes over de vloer te schrapen en met een beetje mazzel haalde ze er af en toe een kloddertje lijm af. Van zulke momenten geniet ik erg. Ze vindt alles wat ik doe even interessant, behalve muziek maken. Terwijl mijn zoon Joao helemaal gek op mijn gitaar is, heeft zij zoiets van: hou nou maar op met die herrie. Het allerprettigst vindt Aysha het om met zijn tweeën in bed voor de televisie te liggen en dan dicht tegen me aan te kletsen over wat we zien. Ze wil alles bespreken en delen. En als het eng wordt, is er niets mooiers dan nog dichter tegen dat grote papalijf aan te kruipen. Soms, als ze's nachts wakker wordt, mag ze in de huiskamer bij me komen zitten. In de sfeer van: dit mag eigenlijk niet, maar papa vindt het goed. Dan is ze op haar allergezelligst. Dan is ze relaxed, geen stress van overdag, gewoon naast me zitten, lekker babbelen of wat tekenen. Dat zijn altijd gouden momenten.
Knuffelende kus
Het is een erg pienter wijfle. Ze snapt veel. We hebben hele gesprekken. Over van alles:
vriendjes en vriendinnetjes, hoe ze speelt, hoe de thuissituatie is. In de periode dat ik
op mezelf ben gaan wonen, een jaar geleden, hebben we veel gepraat over waarom ik niet meer
thuis woonde. Daar was ze soms heel droevig over. Aysha en Joao zijn om het weekend bij mij
op de Veluwe en drie dagen per week ben ik bij hen in Amsterdam om voor ze te zorgen. Ze
weten dat als ik ze wegbreng of als ik wegga, ze me een paar dagen later weer zullen zien.
Nu is het dus oké, maar in het begin heb ik vooral met Aysha regelmatig hevig
emotionele momenten gehad. En nog wel.
Een maand of vier geleden had ik het echt even heel zwaar. Ik ben nu eenmaal een emotioneel
en melancholiek mens. Ik was gaan liggen en opeens hoorde ik kleine voetjes naar me
toekomen. Dat was Joao. Hij pakte mijn hand, bleef zo zwijgend vijf minuten staan en ging
toen weer. Daarna kwam Aysha naar me toe: 'Wat is er dan, pappie?' Ik draaide me om, zag
haar staan en barstte in tranen uit. Toen legde ze mijn hoofd in haar schoot en aaide me
langzaam over mijn hoofd. Zoals ik haar altijd troost als ze erg verdrietig is, zo troostte
zij mij toen."
Nog voor Aysha geboren werd, was ik al dolblij met haar. Een zoon vind ik ook geweldig,
maar als eerste kind wilde ik heel graag een dochter. Gewoon gevoelsmatig. Het was voor
Joyce een heel zware bevalling, dus de eerste dagen heb ik alles gedaan. En als ik Aysha de
borst had kunnen geven, had ik dat ook graag gedaan. Ik ben er erg op gebrand om een goede
relatie met haar te hebben en die ook te houden. Die relatie groeit, wordt intenser doordat
je meer met haar kunt communiceren. Vaak roept ze ineens vanuit de andere hoek van de kamer:
'Papa, ik wil een knuffelende kus.' Ze houdt enorm van vrijen. Ze wordt ook steeds
lijfelijker. We zoenden elkaar altijd op de mond. Joyce zei een keer: 'Dat moetje niet in
het openbaar doen, want dan zouden mensen er iets van kunnen denken.' Dat vond ik onzin.
Tot Aysha blijkbaar iets op televisie had gezien en me met open mond zoende. Toen dacht ik:
wacht even, nu moet ik haar toch vertellen dat ze dat later met haar vriendje kan doen,
maar niet met papa.
Ik vind wel dat je als vader ook over seks met je dochter moet kunnen praten. Een kennis
vertelde dat zijn dochter bij hem kwam - in plaats van bij haar moeder - om te vertellen
dat ze voor het eerst met een jongen naar bed was geweest. Ik kan alleen maar hopen dat
Aysha dat met mij ook zal doen. Dat is toch een ultiem blijk van vertrouwen wat je dan van
je dochter krijgt?
Pruilgezichtjes
Ze is behoorlijk meisjesachtig. En zeer geraffineerd waar het gaat om haar zin te krijgen.
Pruilgezichtjes of smoezen met vriendinnetjes en die dan op mij afsturen om het werk te
doen: 'Mogen we video kijken?' Die trucjes zijn al aanwezig. Over het algemeen ben ik als
was in haar handen. Ik kan moeilijk 'nee' zeggen tegen haar. Maar ik heb wel grenzen: de
kauwgomballenautomaat bij de bakker, video's kijken of Teletubbies, dat zijn dingen waar ik
een stokje voor steek. Maar als ik haar in een winkel heel verliefd naar een lampion met
een Sneeuwwitje-tafereel zie kijken, ga ik overstag. Dan denk ik: ach, voor een tientje kan
ik haar zó vreselijk blij maken. Dus dan koop ik die lampion. Maar iets samen doen vind
ik belangrijker dan iets voor haar kopen. En dan doen we de dingen die zij aangeeft. Ze is
nogal een regeltante. Ze mag graag andere kinderen vertellen wat ze moeten doen. Soms kan
ik me daar over opwinden, maar andere keren kan ik er vreselijk van genieten. Vooral als ik
zie dat die kinderen dat dan ook allemaal braaf doen. Dan denk ik: het komt wel goed met
mijn meisje."
|
|
|
|