Plaats: De Harmonie, Leeuwarden. Voorstelling: 'Eeuwige jeugd'.
Jubileumtournee van Boudewijn de Groot en begeleidingsband.
Belangstelling: uitverkocht. Nog te zien: vanavond in Leeuwarden
(uitverkocht).
LEEUWARDEN - Ter ere van zijn zestigste verjaardag en zijn veertigjarig jubileum
als troubadour trok Boudewijn de Groot vorig jaar door het land met zijn programma
'Eeuwige jeugd', "een beetje oud, een beetje nieuw" , zoals hij het zelf aankondigt.
Begeleid door een uitstekend op elkaar ingespeelde zevenkoppige band reist Boudewijn de
Groot door het muzikale landschap dat hij in de loop der jaren geschapen heeft. Daaronder
natuurlijk veel liedteksten van zijn vaste tekstdichter Lennaert Nijgh, die in 2002 veel
te jong overleed.
Het landschap dat De Groot en Nijgh samen geschapen hebben, is meer dan alleen het 'Land
van Maas en Waal', de klassieker die een van de uitsmijters van deze voorstelling is.
Dat landschap is, als je de bloemlezing van veertig jaar Boudewijn de Groot aan je voorbij
hoort trekken, toch vooral het Nederlandse land.
En wie Nederland zegt, zegt het water, de zee. In tal van liedteksten duiken die op.
Luister maar naar 'Het eiland in de verte', een van zijn laatste liederen, synoniem voor
niet alleen Vlieland, maar ook voor het verlangen naar de onbereikbare liefde.
Hoe meer je je laat meeslepen in de wereld van Boudewijn de Groot, hoe meer je beseft hoe
oer - Nederlands deze Haarlemse troubadour is. Zelfs als hij even 'over de grens gaat',
blijft hij binnen de grenzen van 'het koninkrijk', met uitstapjes naar Suriname of naar
'de Oost', in het lied dat hij opdroeg aan zijn jonggestorven moeder.
En ook als Boudewijn en Lennaert een Engels volksliedje als muzikale inspiratiebron namen,
zoals voor 'Noordzee', wist Nijgh daar een draai aan te geven door te putten uit het
roemruchte verleden van ons land als zeevarende natie. En is er een Nederlandser beeld dan
dat wat wordt opgeroepen in 'de eenzame fietser'?
Los van de, nu al klassieke, muziek van De Groot en Nijgh, is er natuurlijk ook uitspraak:
weinig andere Nederlandse zangers kunnen zo onberispelijk Nederlands zingen als Boudewijn.
Mocht er ooit een Zanger des Vaderlands uitgeroepen worden, dan staat hij met stip op
nummer één.
Als na een aantal toegiften nog één keer terugkomt om solo 'Verdronken vlinder 'en
Testament' ten gehore te brengen,dan keert hij ten slotte terug tot waar hij ooit begon:
de Waag in Haarlem, aan de oever van het Spaarne, waar Lennaert zo graag vertoefde.
En dan besef je, terwijl een rilling over je rug loopt, hoe diep deze muziek in je ziel
gegroefd is.
|
|
|
|