Natuurlijk is er maar één Bob Dylan

De Nederlandse Dylan

auteur: Pedde Dijkstra, foto: Reuters
geplaatst in: Leeuwarder Courant, zaterdag 7 april 2007

Natuurlijk is er maar één Bob Dylan. En de mensen die nog altijd in hem geloven, reizen met Pasen naar Amsterdam om zich in de Heineken Music Hall door de 65-jarige singer-songwriter te laten toezingen. Maar sinds Robert Allen Zimmerman in de jaren zestig de wereld veroverde, zijn er heel wat volgelingen opgestaan.
Mensen die er ook met een gitaar op uit trokken om hun gezongen antwoorden op de vragen des levens door de wind te laten meevoeren. Niet zelden werden ze betiteld als 'nieuwe Dylans', alsof de oude aan vervanging toe zou zijn.

Een van de eersten die het Dyan-etiket kregen opgeplakt, was Donovan, die ooit vol bewondering de meester zat aan te gapen en bedeesd vroeg of hij hem zijn liedje mocht laten horen. Hij heette zowel de Schotse Dylan als 'het Britse antwoord op Bob Dylan'.

Sindsdien is een hele stoet mannen-met-gitaren ingehaald als 'de nieuwe Dylan' - soms tegen wil en dank. Het overkwam bij voorbeeld Bruce Springsteen, Kris Kristofferson, Loudon Wainwright III, John Watts, Steve Forbert, Elvis Costello en zelfs Tom Waits, hoewel Dylans stemgeluid juist gaandeweg meer op dat van Waits is gaan lijken.





In Nederland was het vooral Boudewijn de Groot die zich ontpopte als Dylan des vaderlands. 'Er komen andere tijden', zong hij hem na en daarmee was hij de synchroon vertaalde stem van dezelfde generatie. Maar ook Armand zat met zijn bijtende teksten in Bobs spoor. Niet alleen in ons land stonden Dylans op. De wereld is langzamerhand vol Dylans. Op internet is een hele lijst te vinden van de surogaat-Dylans aller landen.

Er zijn bekende namen bij, zoals Wolf Biermann (Duitsland),

                                             de in 1973 omgebrachte zanger en activist Victor Jara (Chili) >

en Christy Moore (Ierland). Ook de Zuid-Afrikaanse zanger Gert Vlok Nel,
die pas nog in Leeuwarden optrad, wordt wel met Dylan vergeleken.

Zelfs China heeft zijn Dylan: Yang Yi. Sommige landen hebben er meer dan een, zoals Australië: Kev Carmody en Paul Kelly.





<    En dan is er nog een Aboriginal Dylan: Archie Roach.

De Dylan uit Inuit heet Willy Trasher.





                              Voor Vietnam neemt Trinh Cong Son de honneurs waar >


en in Rusland wordt Boris Grebenshchikov soms Dylan genoemd
- misschien wel voor het gemak.





Vrouwelijke Dylans zijn er ook. Bobs vroegere vriending Joan Baez



kreeg die titel opgeplakt, evenals Suzanne Vega, Ani Difranco,
Carly Simon, Vashti Bunyan (tevens de nieuwe Marianne Faithfull)
en minder bekende namen als Julie Felix en Jackie Marshall.



Voor veel artiesten was het Dylan-stempel welkome promotie. Maar Joni Mitchell had het helemaal niet nodig en vond het ook maar niks.
"Als je een vrouw bent, zit je voor sommige mensen meteen in een aparte catagorie", zei ze.
"Niemand komt op het idee Dylan de mannelijke Joni Mitchell te noemen".


Omhoog
Terug