Het wereldberoemde drieluik van de 's-Hertogenbossche schilder Jeroen Bosch 'De tuin der
lusten' is wel de opvallendste inspiratiebron van de nieuwe Boudewijn de Groot LP.
Jeroen Bosch-achtige teksten, soms middeleeuws aandoende gezangen, surrealistiese
geluidseffekten, gewijde sfeer en oubollige samenzangen die voor een sprookjesachtige,
magiese sfeer gaan zorgen. Kant 2 van de LP heet 'de tuin der lusten' en Lennaert Nijgh
heeft voor elk luik één song geschreven: Megaton, Glazen stilte, Prikkebeen.
Er is ook een nummer op deze kant dat de poëtische naam: 'de tuin der lusten draagt.
Verre teksten en werkelijk uitstekende, uitgekiende orkesten zorgen voor de benodigde
sfeer en toen Witheek aanwezig was bij het inzingen van 'Megaton' zag deze met eigen ogen
dat Boudewijn z 'n uiterste best deed om een zo goed mogelijk geluid op zijn LP te krijgen.
Tot nu toe is hij erg enthousiast over de behaalde resultaten. Hij vindt de nummers erg fijn
geworden, maar vooral ook de teksten bekoren hem zeer. Om je een idee te geven van het soort
teksten die Lennaert voor deze plaat heeft geschreven volgt hieronder 'Megaton'.
Het blauw van de hemel ziet groen van de rook,
de wind is heet en smaakt naar roest,
ijzervijlsel kleurt de wegen.
Nu stinkt in de slotgracht de modder en ook
de wintertuin is rood en woest,
het dorre zand knarst luid om regen.
Een stormwind opent ieder graf
en scheurt door het verleden,
trekt bladzijden van de bomen af,
er is te veel geleden.
En in andere tijden vergeet ik mezelf.
Met een schoorsteen zo zwart als een stenen kanon
geladen met synthetisch lood
heeft Krupp de hemel lek geschoten
en raakt de geweldige spot van de zon
die smelt en grijs wordt als de dood
en brekend wegzinkt in de goten.
Een supernova: neonlicht,
het gas klopt in de buizen.
De zuurstofkraan gaat gillend dicht,
de zee kookt in de sluizen.
En in andere tijden vergeet ik mezelf.
De hoogovens lopen over het land
met ijzermuilen rood en zwart,
de intocht der isolatoren.
Ze steken de steden met zwavel in brand,
de grote gore ketel barst
en niemand meer die het kan horen.
Breek het bos tot cellulose af,
verscheur het in atomen.
De zon glijdt smeltend neer in 't graf
om nooit meer om te komen.
En in andere tijden vergeet ik mezelf.
In andere tijden vergeet ik mezelf.
copyright by altona
Boudewijn heeft hard gewerkt aan zijn elpee. Hij wil er iets erg fijns van maken. Zo is de
hoes bijvoorbeeld door Marijke Koger ontworpen. Eelco Gelling en John Schuursma spelen o.a.
sologitaar maar ook vier blazers van de NV het concertgebouworkest hebben voor begeleiding
gezorgd.
|
|
|
|