'Verrassend'. 'Spannend'. 'Heel erg goed'. Dat zijn enkele kwalificaties die klinken na afloop van het concert 'Wilde jaren' van Boudewijn de Groot
en zijn band. In de Haarlemse Philharmonie probeerde De Groot nieuwe arrangementen op oude liedjes uit, en prikkelde daarmee zichzelf,
zijn muzikanten en zijn trouwe fans. Het werd een magistrale avond.
De titel 'Wilde jaren' is een verwijzing naar de jaren zestig, de tijd waarin alles kon en de toekomst open lag voor een jonge troubadour.
En dus betreedt Boudewijn in zijn eentje het podium van de tot de nok toe gevulde grote zaal van de Philharmonie, om te beginnen met een herschreven
'Er komen andere tijden'. Het leren jasje over het kleurrijke overhemd en de mondharmonica-op-de-beugel á la Bob Dylan maakt de sfeer van 1965 compleet.
Opvallend is de verandering van spel: geen getokkel meer op een Spaanse gitaar maar een nummer als 'De vrienden van vroeger' krijgt een opgewekte countryslag
mee, zoals we die kennen van wijlen Johnny Cash.
Als dan de vrienden van Boudewijn hun posities innemen blijkt direct dat er een aantal ingrepen zijn toegepast. De drummer is er tijdens deze tournee niet bij,
en ook gitarist Jan de Hont schittert door afwezigheid. Boudewijn is niet meer voor aan het podium gepositioneerd, maar heeft een plek tussen de
begeleiders in. Deze intieme setting maakt een grotere vrijheid mogelijk voor met name het vocale werk. Ook de arrangementen van de liedjes zoals
iedereen die kent zijn veranderd, met uitstapjes richting zigeunerjazz, country en folk.
Zoals altijd klinkt de naam 'Lennaert' veelvuldig tijdens het concert. Dat het arrangement van 'Verdronken vlinder' wellicht een iets té frivole kant op
gaat vindt een van de aanwezigen geen goed idee, zegt hij tijdens de pauze. "Dat gaat net iets te ver. Je hebt toch je mooie herinneringen aan zo'n nummer.
"De verderop staande familie Fransen, bestaande uit Jeroen (42), Sandra (43), Jorri (13) en Thomas (11) zijn allemaal enthousiast. Jorri speelt de liedjes
van Boudewijn thuis op gitaar en heeft het stel meegesleept, zo meldt hij trots.
Tijdens het tweede gedeelte wordt het publiek nog verder uitgedaagd. Er is een blokje 'jeugd', met een mooi nieuw lied over de periode waarin De Groot
als kleuter de wereld verkende, woonachtig aan de Noorder Emmakade, 'tussen Bavo en Hout'. Onmiddellijk daarna komt Nederlands-Indië muzikaal aan bod,
de plek waar De Groot in 1944 werd geboren en waar zijn moeder het Jappenkamp niet overleefde. Daarna koersen De Groot en zijn band richting 'Berlijn'
(waarbij de zanger zelfs even op expressieve wijze dirigeert) en wordt de spanning compleet tijdens 'De reiziger'. Met name in dat laatste nummer laat
de band zich op een gegeven moment helemaal terugzakken, zoals we dat ook kennen bij bijvoorbeeld The Nits.
Een verrassingstoegift is er in de vorm van 'Avond', dat niet is ingestudeerd tijdens de repetities. Vervangend bassist Bert Embrechts moet alle zeilen
bijzetten om de partijen te volgen. Aan Jan Hendriks de taak om (ongerepeteerd) de niet malse gitaarsolo tot een goed einde te brengen, hetgeen hem op
magistrale wijze lukt. Vooraan zit de 35-jarige Martijn Rademaker in zijn rolstoel te genieten. ,,Het is me iedere keer een raadsel hoe Boudewijn het flikt
om elk concert weer zo spannend te maken'', zegt de in Nieuw Unicum woonachtige Rademaker na afloop van het concert. Ondertussen toont hij het horloge
om de pols, een geschenk van Boudewijn zelf. ,,Voor mij heeft - net als voor zoveel andere mensen - het lied 'Avond' een bijzondere betekenis.
Vijf jaar geleden is mijn vriend Gerard overleden. 'Avond' was ons nummer. Vandaar dat ik wel even brak toen het werd gespeeld.''
Voor deze gelegenheid werd 'Avond' door Boudewijn opgedragen aan de 85-jarige Annie Bak, de moeder van echtgenote Anja. ,,Het drong eerst niet eens tot me
door dat het aan mij werd opgedragen', zegt ze, nog steeds verbaasd. Oh, wat was Boudewijn vanavond goed. Hij was vrolijk en heel goed bij stem.
En dan dat enthousiasme van die band!''
Als De Groot zijn albums en dvd's signeert verschijnt violiste/percussioniste Monique Lansdorp in de foyer. ,,Het was te gek. Uiteraard had ik een gezonde
spanning over hoe het zou gaan. Maar ik stond tijdens de eerste nummers met Ernst Jansz in de coulissen en hoorde direct het grote applaus.
Dan weet je dat het goed gaat komen zo'n avond. Spelen met Boudewijn is elke avond weer een avontuur.''
|
|
|
|