Vrijdag 19 januari 2007 - Is er leven na Lennaert Nijgh?, is de vraag die
meteen bovendrijft. Vanaf vandaag ligt 'Lage Landen' in de winkel, de nieuwe
Boudewijn de Groot. In november 2002 overleed zijn briljante jeugdvriend, die
zulke unieke teksten voor hem schreef.
Het antwoord op bovengestelde vraag werd eigenlijk al gegeven op 'Het Eiland in
de Verte', het fenomenabele album van De Groot uit 2003. Teksten van hemzelf,
Freek de Jonge en Jan Rot misstonden absoluut niet tussen de parels van Nijgh.
Toch is het even wennen als je 'Lage Landen' beluistert. De eerste twee nummers
zijn namelijk 'americana', up-tempo-nummers, voorzien van verhalende, licht
ironische teksten van De Groot. 'De treinreis' (Freek de Jonge) is al wat
kalmer, 'swampy' als Tony Joe White, zwoel als J.J. Cale.
Vervolgens is daar plots toch weer de vertrouwde sfeer van Lennaert Nijgh,
die verrijst in 'Het jagen voorbij', het absolute hoogtepunt van deze cd:
'Jij alleen, ik eenzaam, bij het vallen van de nacht,
aan het einde van de jacht...'
Het niveau van de rest ('Altijd Samen'!, 'Grijze Dame'!) blijft ongeėvenaard
hoog, mede dankzij de doorgewinterde muzikanten, met wie De Groot alweer jaren
samenwerkt en teksten van Jack Poels en wijlen Willem Wilmink. De finale
bestaat uit twee onvoltooide teksten van Nijgh, door De Groot aangevuld:
'Hogeduin' en het tere 'Sonnet IV'. Waarmee de 'voorraad' van Lennaert nu echt
op schijnt te zijn. Maar wat Boudewijn de Groot niet zal beletten ons te
blijven verblijden met zijn eigen talenten.
|
|