DEVENTER - Boudewijn de Groot: Eeuwige jeugd.
De koningin is geëerd en de koning was er niet bij.
Na 25 jaren op de troon werd Beatrix uitbundig toegezongen, spontaan maar zaterdagavond
ook in een regie die in alle opzichten de hand van Joop van den Ende verried.
En dus werd majesteit daar wijs gemaakt dat Marco Borsato, Xander de Buisonjé en zelfs
André van Duin dé vertolkers zijn van het Nederlandstalige lied.
Uiteraard omgeven door het kitscherige gekweel van al die musicalsterretjes uit Joops
eigen stal.
In de Koninginnenacht was in Deventer gelukkig de meester zelf te horen: Boudewijn de Groot.
Al enige jaren is duidelijk dat Boudewijn de Groot in de vorm van zijn leven is.
Een beetje vergelijkbaar met Liesbeth List, die aan een tweede carrière begon en vanaf
dat moment haar publiek overrompelde. Bij Boudewijn is het hooguit de kleur van zijn
haar die een leeftijd doet vermoeden, maar zijn uitstraling is nog die van een jonge god.
En zijn stem is vaster en krachtiger dan ooit. 'Eeuwige jeugd' is inderdaad de gepaste
titel voor dit programma.
Voor de pauze relatief veel nieuw werk van de vorig jaar verschenen cd 'Het eiland in de
verte' en na de pauze meer nummers uit vervlogen tijden, stuk voor stuk iconen van de
'Nederpop'. Het is het verslag van ruim veertig jaar zingen en componeren, met lange tijd
Lennaert Nijgh als leverancier van de teksten. Lennaert overleed in 2002 maar is in dit
concert alom aanwezig.
Boudewijn de Groot is een monument en bewijst dat vanavond van het eerste lied tot de
breekbare, laatste toegift. Als hij nog eens 'Verdronken Vlinder' of 'Testament' zingt,
hijgt de band al uit en begeleidt Boudewijn zichzelf op gitaar. Dan blijkt dat die
overbekende nummers nog altijd aanspreken en bovendien dat Boudewijn een voortreffelijk
gitarist is. Voor het overige repertoire laat hij zich begeleiden door een imposant
gezelschap, met namen als Ernst Jansz, Jan de Hont, Jan Hendriks en Monique Lansdorp.
Samen bereiken ze een zinderend niveau in 'De engel is gekomen', terwijl de zanger zelf
toch vooral excelleert in het prachtige en ontroerende lied 'Het land van Koning Jan'.
Hoewel hij ook een min of meer officieel in memoriam voor Lennaert zingt, kan 'Het land
van Koning Jan' worden gezien als het ultieme eerbetoon aan zijn kompaan. Lennaert
schreef de tekst vele jaren geleden maar niemand waagde zich eraan, vanwege de incestueuze
strekking. Boudewijn schreef er een schitterende melodie voor en maakt er zo een lied van
dat druipt van oprechte liefde en dat ver staat van een beladen term als incest.
Eeuwige jeugd is een aaneenschakeling van mooie woorden, subtiele gevoelens, een
voorbeeldige articulatie, een perfecte band en een zanger die ver uitstijgt boven het
gemiddelde niveau van wat hare majesteit de koningin werd voorgeschoteld. Een koninklijk
jubileum had zo'n koninklijk concert verdiend.
|
|
|
|