De set eindigde met een hattrick die illustreerde dat

Nekka Nacht 2007: Boudewijn in nieuwe zakken

auteur: Bart Steenhaut
geplaatst in: De Morgen, maandag 23 april 2007

ANTWERPEN l De veertiende editie van de Nekka Nacht stond volledig in het teken van Boudewijn de Groot. Voor twee uitverkochte Sportpaleizen grasduinde het wonderkind van de jaren zestig door zijn repertoire, en een handvol gasten zorgde ervoor dat de marathonvoorstelling nooit een uithoudingsmatch werd.

Tien jaar geleden was Boudewijn de Groot al eens centrale gast op Nekka, en dat werd geen onverdeeld succes. Er waren te veel gasten, het duurde te lang, en bovendien vond de zanger dat zijn repertoire beter tot zijn recht kwam in de intimiteit van een theater. Niettemin wist Ernst Jansz - van Doe Maar, inderdaad, maar al jaren pianist bij de Groot - hem toch te overhalen om de uitnodiging opnieuw in overweging te nemen. En kijk: waar dit soort massa-evenementen doorgaans uitgroeien tot een steriel eerbetoon aan een gast die sowieso liever elders zou zijn, stond deze editie vrijwel doorlopend op een meer dan behoorlijk niveau. Akkoord, de passage van Lenny & The Wespen was er één die best meteen uit het geheugen kon worden geschrapt. De verschraalde kroegenrock waar de groep in grossierde was al niet van die aard om meteen de cd in huis te halen, maar op de koop toe liep de in overacting zwelgende zanger zichzelf voor de voeten én schemerde er een plat Leuvens accent door zijn stem. Peter Koelewijn was naar eigen zeggen dan weer te lang in de kroeg blijven kleven om in topvorm te zijn. En inderdaad: ook zijn stembanden vertoonden links en rechts wat slijtage, maar niettemin kreeg hij met 'Kom van dat dak af' de hele zaal mee, en bleef 'KL204 (Als ik God was)' een van de beste songs op het programma. De gast die de sterkste indruk naliet was evenwel Kommil Foo. Niet alleen omdat de Walschaerts 'Welterusten Mijnheer de President' hadden vertimmerd tot een furieuze aanklacht tegen de Amerikaanse oorlogsdrang, maar meer nog omdat ze het voor elkaar kregen om met minimale middelen de hele massa stil te krijgen met 'Ruimtevaarder', een moment van ontroering tussen het feestgedruis. Niettemin bleef Boudewijn de Groot zelf de ster van de avond. Met 'Meisje van zestien', 'Tip van de sluier' en 'Als de rook om je hoofd is verdwenen' begon hij de avond met een hattrick die prompt verklaarde waarom hij precies gefêteerd werd, maar ook de duetten met zoon Marcel ('Wonderkind van vijftig'), Eva De Roovere ('Meester Prikkebeen') en Yasmine ('Avond') waren stuk voor stuk om in te lijsten. Tussendoor kreeg Boudewijn een lifetime achievement award van platenfirma Universal, die had uitgerekend dat de zanger in Vlaanderen alleen al 200.000 cd's had verkocht, vinyl en singles niet meegerekend. De Groot - naar eigen zeggen tot tranen toe ontroerd, maar daar viel weinig van te merken - zette gauw een nieuw nummer in, en fietste met een handvol minder voor de hand liggende songs de laatste ronde in. 'Op weg naar mijn lief' en het van wazige psychedelica doordrongen 'Tegenland' baanden de weg voor een finale die uit tienduizend kelen werd meegeschreeuwd. 'Jimmy' kreeg een definitieve versie mee, 'Wegen' illustreerde dat country in het Nederlands geen contradictie was, en het onvermijdelijke 'Land van Maas en Waal' leidde zowaar tot een grootscheepse polonaise in de zaal. En zo eindigde de set zoals hij begon: met een hattrick die ondubbelzinnig illustreerde dat de versheidsdatum van dit repertoire nog lang niet overschreden was.Op 27 mei zendt de VRT een samenvatting van de de Nekka Nacht uit op Eén. Volgend jaar is er op vrijdag 18 april een nieuwe Nekka Nacht. Dan wordt Bart Peeters de centrale gast.

De Groots repertoire lang niet versleten is


Omhoog
Terug