Naam: F.B de Groot
Geboorteplaats: Batavia
Woonplaats: Heemstede
Beroep: Zanger/componist
Laatste bestemming: Kopenhagen
Eerstvolgende bestemming: Italië
Van welke landen staan er stempels in uw paspoort?
Ik ben zo'n beetje in heel West-Europa geweest. Verder in de V.S., Bonaire en Oman.
Aan welk land heeft u uw hart verloren?
Italië is een fantastisch land door de warme die er vanuit gaat. Niet zozeer
klimatologisch, maar door de manier van leven, hoe mensen met elkaar omgaan. En Italië is
natuurlijk het land van de geschiedenis en rijke cultuur. Daardoor krijg je al snel een
gevoel van herkenning als je er bent.
Wat gaat altijd mee op vakantie.
Cryptogrammen en boeken. Een biografie, een detective, het kan van alles zijn. Tijdens
mijn laatste vakantie heb ik De Da Vinci Code gelezen. Ik vond het geen succes: te
voorspelbaar. Het boek waarop het gebaseerd is, Het heilige bloed-De heilige graal,
kende ik al, dus ik zag al lang van tevoren aankomen wie het had gedaan.
En de gitaar?
Die blijft thuis. Mijn gitaar is het gereedschap waarmee ik werk en geen vermaak voor
mijzelf. Bovendien is het ook een onhandig ding om mee te nemen.
Wat mag niet op de hotelkamer ontbreken.
Ik ben ontzettend pietluttig wat hotelkamers betreft. Al is het maar voor één nacht, als
een kamer bedompt is, een krakend bed heeft, of aan een lawaaierige straat ligt, dan ben
ik uit mijn vakantiestemming, uit mijn positieve energie. Ik kan me er gewoon niet
overheen zetten, een kamer moet perfect zijn.
Wat nooit in een hotelkamer is te vinden, en dat verbaast me, is nachtverlichting in de
plint, zodat je 's nachts de weg kunt vinden van bed naar de badkamer. Als ik een hotel
zou beginnen, zou dat erin zitten.
Wat doet u het liefst op vakantie?
Ik vind het interessant om in het buitenland te zijn, maar ik ben geen globetrotter,
hou niet van reizen. Echte reizigers genieten van wat er allemaal op hun afkomt, ik niet.
Ik zou graag avontuurlijker willen zijn. Dan maak je immers veel meer mee en leer je meer
over de wereld waarin je leeft. Maar helaas, zo zit ik niet in elkaar.
Het liefst ga ik naar een comfortabel hotel buiten de stad en verken van daaruit de
omgeving. Steeds die basis creëren, niet het onvoorspelbare opzoeken. En dan de ene dag
naar het strand en de andere dag naar musea, een combinatie van natuur en cultuur.
Nooit meer naar…?
Tenerife viel op alle fronten tegen. Het weer was niet geweldig, het hotel bestond nog
maar net waardoor het kinderziektes had, en het zuiden, waar mijn vrouw en ik zaten,
was één grote toeristenbende.
Vervelendste vervoermiddel op reis.
Vliegen vind ik echt vervelend. Dat heeft niet echt een oorzaak, maar is een kwestie van
ouder worden, en inmiddels weten wat er in de lucht kan gebeuren.
Wat wilt u absoluut nooit meer eten?
Fruits de Mer. Ik zag het in Frankrijk eens op het menu staan en dacht dat het een
gemengde visschotel was, met gekookte en gebakken stukjes vis en vruchten. Het bleek dus
een schotel van rauwe vis, opgediend op ijsgruis. Alles was ijskoud. Ik hou al niet van
oesters en er lagen er echt veel op. En dat gepiel met alikruken en zo'n speldje.
Verschrikkelijk.
Tot eind juni tourt u met de Eeuwige jeugd reprise tour door Nederland. U doet
tijdens een tournee heel wat steden aan. Wat is uw mooiste Nederlandse stad?
Groningen is statig en studentikoos, Maastricht heeft, hoe cliché het ook klinkt,
die zuidelijke warmte. Je merkt dat je bezig bent Nederland te verlaten. Beide hebben
ook een overzichtelijk centrum. De oude architectuur is goed bewaard gebleven en de
nieuwe past daar goed bij, het is niet van die in het oog springende afzichtelijkheid.
Wat is uw ellendigste reismoment.
Begin jaren tachtig heb ik een tijd in Amerika gewoond. Ik had een permanent visum,
maar vergat deze over te zetten toen ik mijn paspoort vernieuwde. Pas toen ik in Amerika
weer langs immigration kwam, merkte ik dat ik geen visum had. Mijn bagage werd
gecontroleerd en op een gegeven moment stuitten ze op een kleine in zilverfolie verpakte
substantie. Ze kwamen eromheen staan, maakten het open en je hoorde ze denken: 'Ha, hasj!'.
Maar er kwam een stank vanaf, niet normaal. Het was dan ook geen hasj, maar trasi,
garnalenpasta voor Indonesische gerechten.
Toen drie uur later bleek dat het inderdaad geen hasj was, en ik ook geen strafblad had,
mocht ik eindelijk Amerika in.
|
|
|
|