Organisator Peter van Boxtel mag dan in zijn totaliteit minder bezoekers op zijn tentfestival hebben mogen begroeten dan het voorgaande jaar, maar de sfeer was er niet minder om. Intens genietend van binnen, speurt zijn blik onrustig door de zaal. Samen met het duo Liesbeth en Leo Steenbekkers is de Alemer de drijvende kracht achter het Alemse popsucces. Oog voor detail, een gemoedelijke sfeer, veel tappunten, een relaxed security-team en een uitgekiende programmering zijn de succesvolle ingredienten van het meerdaagse festival. Volgend jaar probeert Van Boxtel wederom om Kane, Anouk en Blof te contracteren.
Op donderdag opende de voor een thuispubliek spelende zanger Steef Alempop. Rustig als altijd zette hij een gedegen optreden neer. De aan de andere kant van de Maas geboren Ferdi Hamilton daarentegen is een showman in hart en nieren. Dat de Rossummer daarentegen ook nog goed kan zingen en weigerde het podium te verlaten tekent zijn muzikale gedrevenheid. Zijn extra toegift ontlokte de bijna volle tent tot een welverdiend applaus. Marianne Weber zit (voorlopig nog) in de hierarchie van het levenslied een stapje hoger en vertolkte op meeslepende wijze het levenslied. Good-old Boudewijn de Groot lijkt iedereen, inclusief zijn eveneens talentvolle zoon, te overleven. Al 35 jaar had hij niet meer in een tent opgetreden, maar voor Alempop maakte de veteraan een uitzondering. Rob de Nijs was echter het onbetwiste klapstuk op deze geweldige avond. De 62-jarige (!) muzikant, maar nog immer voor veel vrouwen een sex-symbool, deed de tent tot in alle uithoeken uit zijn naden barsten. Veel dames (zelfs getrouwde) werden door de vakkundige security meegenomen voor een korte afkoelingsperiode.
De vrijdag was gereserveerd voor het beste wat Nederland te bieden heeft (minus Blof) met 't Dak D'r Af. Van Dik Hout, De Dijk en de Band zonder Banaan. Bijna 2000 bezoekers zagen deze avond alle bands met hart en ziel spelen. De Dijk nam namens zanger Huub van der Lubbe alweer een voorproefje op de zevende editie van Alempop door zichzelf alweer uit te nodigen voor dit muzikale festijn. Waarschijnlijk daarmee vergetend dat zijn band het volgende jaar niet meer op podia speelt of daarmee doelend op het gegeven dat Alempop een plaatsje in zijn hart heeft veroverd.
Zaterdag was het tijd voor de engelstalige rock van Green Lizard (vooral keihard) en de Golden Earring (vakkundig en gedreven als altijd). De laatste dag, Alemdance, werd geopend door de uit Kerkdriel afkomstige D-Silence. Omdat hij maar een uur de tijd had om de binnenstromende bezoekers zijn muzikale kwaliteiten te tonen, begon hij al een uur eerder met zijn set. Gedreven als altijd zette de jonge Dave een hoge standaard voor de rest van de dag neer. Laidback Luke, Michel de Hey, DJ Jean en Lady Dana waren de andere dj's. Deze dag trekt een heel ander publiek dan de voorgaande, maar is zeker de moeite waard om ook volgend jaar weer op de agenda van Alempop te plaatsen.
