Is hij er eigenlijk wel trots op dat 'Avond' dit jaar de Top 2000 aanvoert?
Boudewijn de Groot vertelt het Arno Gelder.
Aanvankelijk, zegt Boudewijn de Groot, was Avond het lot beschoren van
'zomaar een liedje, ter completering van een album. Lennaert Nijgh (tekst) en
Boudewijn de Groot (muziek) schreven het nummer voor Rob de Nijs, in de tijd (1973)
dat het duo diens carrière ook met hits als Zuster Ursula en Jan Klaassen
nieuw leven inblies. In 1995 parkeerde Boudewijn de Groot de compositie op zijn cd Een
nieuwe herfst, nadat hij de tekst had 'toegeschreven' op zijn relatie met Anja.
"Ik vond het geen sterk nummer," vertelt hij. "Het arrangement van Bert Paige was aan de
vlakke en neutrale kant. Een beetje statisch, slap zelfs. Honderd keer 'ik geloof,
ik geloof, ik geloof' zingen - ik zou dat nooit doen. Bij Rob de Nijs lag dat anders.
Die kon dat met overtuiging zonder dat het religieus werd. "Voor mij is het een wat
kneuterig nummer. Echt Hollands, een beetje Calvinistisch. Een meisje dat eindelijk bij
hij haar vriendje mag blijven slapen en's avonds niet meer op de fiets naar huis hoeft.
Gezellig Nederlands ook: de stoelen die in de kamer staan, wandelen door de duinen.
Maar in feite is het van alle tijden en culturen. Our House van Crosby, Stills, Nash
& Young heeft ook die sfeer:' I'll light the fire, you put the flowers in the
vase, that you bought today…'"
Al snel verwierf het lied een cultstatus. De Groot zag het bij concerten: "Als ik na
afloop platen signeerde, merkte ik dat het een publiekslieveling was. Nog steeds krijg
ik brieven en mails van mensen die zich erg in Avond herkennen. Mensen die met
weemoed terugblikken op hun verloren relatie, mensen die er in hun huidige relatie geloof
uit putten en mensen die hun relatie voor de toekomst veilig gesteld willen zien."
"Lennaert schreef Avond toen hij vol was van een nieuwe liefde en van plan was te
trouwen. Het is ook typisch een tekst voor hem: een thema dat lyrisch, prozaïsch en
poëtisch al eeuwenlang wordt bezongen. Maar Lennaert weet mooie beelden op te roepen in
eenvoudige woorden. Een tekst met kop en staart en inhoudelijk heel consequent. Dat
ontbreekt tegenwoordig nogal eens in de Nederlandstalige muziek. Veel groepen die iets
zingen en drie regels verder exact het zelfde beweren, zonder dat daar enige reden toe is.
En dat kan coupletten lang doorgaan."
Boudewijn de Groot is 'zeer verguld' met zijn eerste plaats in de Top 2000. "Een
Nederlands lied dat boven Queen, Led Zeppelin en de Beatles staat - het is niet niks.
Ja, ik heb begrepen dat er een soort complot wordt vermoed: Boude wijn de Groot op één,
hoe kan dat? Maar ik denk dat de fans van Queen zich dit jaar minder massaal hebben
gemeld voor Bohemian Rhapsody. En de lijst werkt volgens het principe: meeste
stemmen gelden. Het is waarschijnlijk tijd voor iets anders.
"Zelf ben ik geen man van lijstjes: de nummers die ik goed vind staan allemaal op één.
Of liever: ik heb elke dag een ander nummer op één, de rest staat ex aequo op twee. Mijn
favorieten? It's a Man's World van James Brown, Nature Boy van Nat King
Cole en Don't Let Me Be Misunderstood van Nina Simone. Of She's Like a
Rainbow van de Stones van het album Their Satanic Majesties Request, voor de
echte Stones-fans te weinig rhythm & blues geloof ik, maar daar ligt mijn hart ook niet.
Mij spreekt het erg aan."
Boudewijn de Groot komt niet minder dan 15 keer voor in de Top 2000 aller tijden, onder
meer op 85 met de protestsong Welterusten, meneer de president, "Er werd van
verschillende kanten gesuggereerd om dat nummer opnieuw uit te brengen vanwege de
actualiteit, maar dat vind ik al te opportunistisch. Het was destijds een nummer tegen
de Amerikaanse president Johnson en de oorlog in Vietnam. Laat anderen maar over Bush en
Irak zingen, desnoods met dit lied."
|
|
|
|