In Nashville zocht hij naar de wortels van de folk en countrymuziek.
Boudewijn de Groot is na drie jaar terug.
Hij komt met een nieuw album, Lage Landen, en een concerttournee.
Zijn haar is, hoewel grijs, weelderig. Zijn gezicht vertoont nog altijd sporen
van een jeugdige wereldreiziger.
Boudewijn de Groot is 62 en grootvader van vier kleinkinderen. De vijfde is
op komst. Die houden hem naar eigen zeggen 'jong en geïnspireerd'.
"Het zijn meesterlijke kinderen," zegt hij trots. "Toch ben ik niet snel iemand
die in zijn eentje iets met hen onderneemt. Ik ben geen sleetjetrekkende opa.
Als ze groter zijn, ga ik vast dingen met ze doen. Al vind ik het nu al
prachtig te zien hoe totaal verschillende persoonlijkheden tóch met elkaar
overweg kunnen."
Geen spelende opa in de sneeuw derhalve, maar zijn nieuwe cd Lage Landen draagt
hij wel op aan zijn kleinkinderen. Op het album staat het nummer Spelende
meisjes, dat over de culturele verschillen in de Nederlandse samenleving gaat.
Autochtone en allochtone kinderen zijn ongevoelig voor kleur en afkomst en
spelen gewoon met elkaar.
Lang zag De Groot niets in het nummer, maar misschien heeft de zanger zich
onbewust laten inspireren door de verschillende karakters van zijn
kleinkinderen. Hij voegde twee regels toe aan de tekst van de hand van Willem
Wilmink, maakte er muziek op en het nummer geldt nu als een van de pareltjes op
de cd.
Een van zijn eigen kinderen maakte de avontuurlijke muzikant in hem los.
Zoon Marcel gaf zijn vader de nieuwe plaat (Folk is the new black) van de
Amerikaanse folkzangeres Janis Ian, bekend in de jaren zeventig van hits als
Fly too high en At seventeen. "Die plaat had ik niet - ik wist zelfs niet van
het bestaan. Na beluistering vond ik hem prachtig en heel inspirerend."
Het leek Boudewijn de Groot 'een uitdaging' OM richting folk en country te
gaan. Want: "Ik heb de afgelopen veertig jaar steeds verschillende genres
bestreken. Alleen Een nieuwe herfst (1996) en Eiland in de verte (2004) lijken
enigszins op elkaar."
Op zoek naar ongerepte folk en country kwam De Groot bijna vanzelfsprekend op
Nashville uit, de bakermat van de Amerikaanse volksmuziek. Aanvankelijk
twijfelde hij nog, maar radiopresentator Sjors Fröhlich (bekend van
Standpunt.nl) trok hem over de streep. "Ik had geen telefoonnummer, geen
e-mailadres. Sjors regelde het contact met Nashville."
Ook met zijn begeleidingsgroep, waarvan onder anderen Ernst Jansz en Jan
Hendriks deel uitmaken, keerde De Groot in de studio terug naar de wortels van
de muziek. Met het resultaat toog hij naar Nashville (thuishaven van Janis Ian)
om de plaat in de Masterlink Studio af te mixen met producer Chad Haily.
Boudewijn de Groot: "Chad was erg oprecht over de nummers. Na mijn eerdere
ervaring in de Verenigde Staten was ik wat achterdochtig. Destijds liet ik in
Los Angeles mijn muziek produceren en als buitenlander gold ik toen als nobody.
Tot ik vertelde dat ik een aantal gouden platen op zak had. Voor die status
zijn Amerikanen gevoelig."
Lage Landen heeft het folkgeluid gekregen dat hem voor ogen stond, maar ook in
tekstuele zin is De Groot nadrukkelijk aanwezig. Vaste schrijfpartner Lennaert
Nijgh overleed in 2002. Vervolgens was de zanger op zichzelf en op ongebruikte
teksten van Nijgh aangewezen.
"Van Lennaert staan drie teksten op Lage Landen. Een daarvan is nog helemaal
van zijn hand, de twee andere waren aanzetten die ik heb vormgegeven en
afgemaakt. Het zijn de laatste teksten van Lennaert die ik gebruik. Wellicht
dat ik nog de drie sonnetten (op de cd staat Sonnet IV) gebruik, of iets heel
erg moois als we dat in de archieven tegenkomen."
Van tekstdichten, zegt hij, heeft hij de smaak te pakken gekregen. Tegelijk met
de cd verschijnt het boek Hoogtevrees in Babylon?, waarin de teksten van
Boudewijn de Groot zijn verzameld. "Nee, tijdens het proces van schrijven denk
ik niet aan Lennaert. Ik zou nooit in zijn stijl kunnen schrijven."
Toch is, zegt hij, zijn boezemvriend soms nog voelbaar. "Als ik de hond uitlaat,
kijk ik wel eens omhoog en denk ik: waar zou hij nu zijn? Zijn leven was nog
niet af. Ik weet zeker dat we samen nog heel veel moois hadden kunnen maken.
|
|
|
|