BOUDEWIJN DE GROOT, Keerzijden (single-discografie)

Fred Piek

Discografie

Geweld

Johnny Haasje Repje

Koekoek in de schemering

De kooi beschermt de vogel

Leve de muziek

Locomotief

Nagemaakte Hein

De Nederlandse muur

Wanda van Vlieland

Zuipende meerderheid

Omhoog

Hiernaast Fred Piek en Wim Kerkhof in de gedaante van De Amazing Stroopwafels.

Koekoek in de schemering

Niets is zo fijn als je klein bent
als 's zomers logeren bij opa en oma
in het huis met de hoekjes vol donker.
Van oma mag altijd van alles,
rommel maken mag, want oma ruimt het op.
En opa is boven en speelt voornamelijk viool.
Niets is zo fijn als je klein bent.

Maar die droom werd een drama
en later een trauma,
dat kwam door de klok,
een verschrikkelijk grote koekoeksklok, een joekel
waarvan ik eigenlijk meteen een beetje schrok.
Die klok had gelopen sinds oma en opa hun trouwdag
en misschien was de koekoek een beetje moe,
het deurtje stond meestal al half open
en daarbinnen hoorde je alleen maar: oeh....
Maar daarnaast was nog een deurtje
en opa zei dat daarachter een mannetje zat
dat geregeld kwam kijken of je wel zoet was
en vooral of je zonder dreinen je spinazie at.

O waarom grote mensen nou eenmaal niet willen
snappen dat een kind van zoiets gaat gillen.
Ze zijn ziek in hun hoofd met hun rare toeren,
mannetjes bedenken die je beloeren
en stel je nou eens voor dat hij zijn klok uitkomt.

O ah, verschrikkelijk. O ah, het ogenblik.
Opeens begon binnen van alles te lopen,
het deurtje ging driftig en rammelend open.
Het was een griezelig grijs mannetje,
hij beefde van woede en ging woest heen en weer.
Je kon duidelijk zien dat het leefde
en het speelde en klingelde door het huis.
En oma begreep het niet,
oma begreep het niet.
Oma begon opeens heel raar te zingen,
het was een afschuwelijk lied.

O was ik maar dood,
die ik liefheb, die krijg ik toch nooit.
O wat een verdriet,
die ik liefheb, die krijg toch niet.

En boven speelde opa dwars door alles heen viool.

Ik vluchtte huilend naar de trap
en het deurtje van de klok ging dicht met een akelige klap.

Het kwam volgens oma omdat ik zo zwak van gestel was,
voor mijn zenuwen had ze weeë thee gezet.
Ik hoorde nachtenlang de koekoek met een grafstem roepen
en ik plaste onophoudelijk in bed.

En natuurlijk kon ik niemand vertellen:
in de koekoeksklok zit een kereltje dat altijd alles ziet.
Een soort van sinterklaas want je moet voor hem zingen,
liefst over doodgaan en verdriet.

O waarom grote mensen nou eenmaal niet willen
snappen dat een kind van zoiets gaat gillen.
Wat moet een kind dat niet kan klokkijken daarmee dan aan?
Ze zeggen dat een klok wel eens kan slaan
en dan zeker verwachten dat je voor een plas je bed uitkomt.

Nu ik zoveel andere zomers gezien heb,
kom ik terug in het huis van mijn ouders.
De klok lijkt veel kleiner dan vroeger.
Van oma, nog altijd van oma.
Ik laat het speelwerk lopen en door de zomeravond
hoor ik de tonen tinkelend zweven
en even worden de jaren van glas
en zie ik de lijn die loopt tussen vroeger en nu
en wat komen gaat.
En opa is boven en speelt voornamelijk viool.
En in de stilte van de zomeravond
speelt opa voornamelijk viool.
En wat er ook gebeuren zal,
opa is boven en speelt voornamelijk viool.

Haarlem, februari 1981

Omhoog

Johnny Haasje Repje

Omhoog

Nederlandse muur

Omhoog

Zuipende meerderheid

De stem des volks is in de kroeg
het beste 's morgens te verstaan,
al wordt er bij de koffie flink gehesen.
Het ochtendblad blijkt deze morgen
weer vol rottigheid te staan,
moord en doodslag worden hardop voorgelezen.

Vannacht weer mensen overvallen
en een jongen doodgebloed.
Een dealer door geflipte klanten neergestoken.
Meisje dood in pand gevonden,
overdosis naar vemoedt,
zoiets moet met gepaste ernst besproken.

Het orakel hier ter plaatse, Tante Bep,
die hijst haar bril
en roept dat ze bij de koffie
een koetsiertje wil.
Als ze voorleest is het net
alsof ze bidt en het wordt stil.

Jezus wat een rotzooi,
we leven [...], die klerelijers.
Mozes, kijk hier eens,
'n lekker zooitje is het hier toch weer.
Christus, ogottogottogot,
potverdorie, weer een dooie door.
De doodstraf moet weer ingevoerd,
Jezus, anders [...] het steeds meer.

En de gemeente antwoordt aan de bar:
Amen. Het glas staat alweer leeg
en doe er hier nog maar een paar.

Maar de doden die de drank kost,
komen in geen enkele krant.
Je leest nooit: man heeft zich dood gezopen.
Nooit dat iemand met delirium
alweer in coma ligt
of dat een vrouw weer 'n pak slaag heeft opgelopen.

Heroïne, dat is nieuws
want daarom wordt er zo gepikt.
En drank is vrij te koop en onversneden.
En wie 's morgens in zijn eigen braaksel
blijkt te zijn gestikt,
is gewoon per advertentie overleden.

Onze Harrie, die vertier zoekt
sinds het stil is in de bouw
en wordt geschat op 40 pils per dag,
zoiets is het al gauw,
zegt de meerderheid die zuipt,
staat democratisch in de kou.

En ze jatten je cassette
uit je wagen bij je eigen voor de deur.
Met die methadonbus...

't Is maar goed dat Harrie op dit uur van de dag al onverstaanbaar is. Hij heeft het over buitenlanders en de voortplanting van honden.
En deze zijn dus de gevolgen van het drugsprobleem dat de oorzaak is daarvan, dus, zegt Harrie.

En ga niet klagen
want de politie heb geen tijd,
behalve voor dat stomme pijpie,
ben m'n rijbewijs weer kwijt.

De kastelein die matig drinkt,
dus niet voor 's morgen om half elf,
zegt als het vruchteloos gekakel op gaat stijgen:
je kan natuurlijk aan de drank
maar aan die drugs ga je kapot.
En van Harrie zou ik allang vier meier krijgen.

Ja natuurlijk hij verdient
aan mensen als die ouwe daar.
Maar hij zorgt ook mooi voor hem,
er staat op tijd een taxi klaar,
ja dat moet omdat hij anders
in zijn broek piest aan de bar.

Ja inderdaad schat, hij staat koud,
en je voelt je weer mens,
je hebt nergens je aanzien verloren.
Maar wie werkelijk koud staat,
dat is de junk, voor [...]
hij moet scoren.
En de dope is verboden
en de drank die mag wel.
Maar ze komen elkaar toch tegen in de afgrond.

En de drinker en de junk
hebben een ding gemeen daar in de diepte:
een weg terug als die bestaat,
gaat altijd door de hel.
Een weg terug als die bestaat
gaat altijd door de hel.

Omhoog

Wanda van Vlieland

Wanda is vorstin
van het eiland in het noorden,
vorstin van woeste duinen,
brak moeras en zilte klei.
Van zeehonden en vogels
en een handvol arme mensen
die alleen de wetten kennen
van seizoen en van getij.

Wanda heeft de zee
in haar dromen horen zeggen:
als de ene broer de ander
op dit eiland dood zal slaan,
zal alles wat de zee
in duizend jaren heeft geschapen
in minder dan één nacht
door mensen hand verloren gaan.

Wanda ziet jaloers
de rijkbeladen schepen
koersen door het zeegat
naar het verre vasteland.
Ze verlangt naar macht en rijkdom,
naar goud en naar juwelen,
naar het flonkeren van zonlicht
in meer dan zee en zand.

Haar zoons stuurt zij de zee op
om schatten te gaan roven,
twee hangen aan de galg
en God weet waar de derde is,
de vierde bleef bij haar,
zijn geest is onvolgroeid en simpel,
hij werd een schuwe jager,
levend in de wildernis.

Wanda ziet na jaren
haar doodgewaande zoon terug,
hij kwam niet aan de galg,
maar werd een rijk en machtig man.
Hij wil een nieuwe zeeweg graven,
dwars door Wanda's eiland,
zodat ze alle rijkdom
van de wereld krijgen kan.

Wanda zegt vergeefs
dat het duin niet mag doorbroken,
zij kent de helse krachten
die schuilgaan in de zee.
En de jager in de wildernis
die ziet zijn wereld sterven,
door de greppels die ze graven
vloeit het leven terug naar zee.

Wanda is vorstin
van het eiland waar de mensen
zich vernederd voelen
als het vasteland hun lot beslist.
De stille schuwe jager
is een wildeman geworden,
zijn wereld werd verwoest,
zijn bestaansrecht uitgewist.

De wildernis wijkt terug
en waterdieren vluchten,
want tussen zee en land
is nu het evenwicht verstoord.
En Wanda's zoon is dood,
een pijl kwam uit het duister;
alleen Wanda weet: hij is
door zijn eigen broer vermoord.

Wanda is vorstin en houdt
de wacht over het eiland,
die nacht heeft de noordwesten
rechtstreeks uit de hel gewoed.
En met uitgespreide armen,
of zij de zee wilde bezweren,
loopt ze als een koningin
de wilde golven tegemoet.

De zee heeft niets verwoest,
de zee heeft iets geschapen,
voor de zee bestaat geen grens
die tussen dood en leven ligt.
Waar Wanda eens vorstin was,
liggen nu de grijze wadden,
wereld tussen land en water
in vruchtbaar evenwicht.

En laag over de platen
duikt een jager neer op Vlieland,
even later komt de golf
van onverdragelijk geluid.
En de stank van kerosine
blijft hangen tot het stil is
en roffels van zijn boordgeschut
en aan de horizon
een wolkje zwarte rook.

Omhoog

Nagemaakte Hein

Hij draagt een echte zijden das,
een met echt bont gevoerde jas,
en hij kijkt of het niks gekost heeft.
Zijn handen losjes in zijn zak
van zijn zuiver scheerwol pak,
of hij er echt op los leeft.

Zijn aansteker, zijn vulpen,
alles is van goud,
van zijn polshorloge
tot de kiezen waarmee die kauwt.
Van zuiver goud.

Hij weet er altijd alles van,
niets waarover je praten kan
of hij zal zich ermee bemoeien.
Maar iedereen die blijft beleefd
omdat hij telkens rondjes geeft
en liters drank laat vloeien.

Hij kan wel handig praten,
toch voert hij geen gesprek,
Praat hij nou zo moeilijk
of lult hij nou uit zijn nek?
Lult hij uit zijn nek?

Hij zegt steeds dat hij eerlijk is,
dat hij zichzelf wil zijn,
maar iedereen die noemt hem
Nagemaakte Hein.

Nagemaakte Hein,
Nagemaakte Hein.
Het is zo fijn
om jezelf te zijn,
zegt Nagemaakte Hein.

Nagemaakte Hein,
Nagemaakte Hein.
Het is zo fijn
om jezelf te zijn,
zegt Nagemaakte Hein.

Hein, die noemt zichzelf Jan Hein
en eigenlijk heet hij Henkie.
Maar bij een goed gekleed persoon
past zo'n naam niet, denkt-ie

Nagemaakte Hein,
Nagemaakte Hein.
Het is zo fijn
om jezelf te zijn,
zegt Nagemaakte Hein.

Wanneer je hem ontmoet lijkt Hein
een hele toffe peer te zijn,
je denkt dat is een hele snelle.
Maar na een tijdje krijg je door,
Hein stelt zelf geen donder voor,
hij loopt iets voor te stellen.

Wanneer je Hein ziet schuiven,
dan lijkt het soms gewoon
of hij een slechte film is
in plaats van een persoon.

Nagemaakte Hein,
Nagemaakte Hein.
Het is zo fijn
om jezelf te zijn,
zegt Nagemaakte Hein.

Hij zegt steeds dat hij eerlijk is,
dat hij zichzelf wil zijn,
maar iedereen die noemt hem
Nagemaakte Hein.

Nagemaakte Hein,
Nagemaakte Hein.
Het is zo fijn
om jezelf te zijn,
zegt Nagemaakte Hein.

Nagemaakte Hein,
Nagemaakte Hein.
Het is zo fijn
om jezelf te zijn,
zegt Nagemaakte Hein.

Maar aangezien de echte Hein
tot nu toe niet bestaan heeft,
vragen we ons allen af
wie er model gestaan heeft.
Wie denkt: ik ben een nul
zonder mijn nette pak,
is precies een lul
die zich verkleedt als zak.

Omhoog

Leve de muziek

Omhoog

Menu

Fred Piek

Hiernaast Fred Piek en Wim Kerkhof in de gedaante van De Amazing Stroopwafels.

Koekoek in de schemering

Haarlem, februari 1981

't Is maar goed dat Harrie op dit uur van de dag al onverstaanbaar is. Hij heeft het over buitenlanders en de voortplanting van honden. En deze zijn dus de gevolgen van het drugsprobleem dat de oorzaak is daarvan, dus, zegt Harrie.

't Is maar goed dat Harrie op dit uur van de dag al onverstaanbaar is. Hij heeft het over buitenlanders en de voortplanting van honden.
En deze zijn dus de gevolgen van het drugsprobleem dat de oorzaak is daarvan, dus, zegt Harrie.